වරුනිකා 14 (warunika)
[ Any Dead Or Alive Person May Not Related To This Story]
“මොකෝ සේන කලබලේ?”
“බලන්නකෝ විමලේ මහත්තය. මේ උක්කුවල ඇවිල්ල ?”
“මොකෝ උක්කුං. මොකද්ද කලබලේ?”
“නෑ නෑ විමලේ මහත්තය එහෙම කලබලයක් නෑ. අපිත් ආවා පොඩ්ඩක් සප්පායම් වෙලා යන්න කියලා?”
“ඉතින් එහෙනම් ආපු වැඩේ කරගෙන පාඩුවේ පලයන්කෝ මේ අහිංසකයට ඉන්න දීල?”
“ඔව් ඉතින් අපිට කොහෙන්ද මාළු?”
“මෙහෙ මාළු කොහොමත් නෑනේ. ආව නං පාඩුවේ ආපු වැඩේ කරගෙන පලයල්ලා. දෙන්නම මාට්ටු වුනොත් ගස් කියල දන්නවා නේ?”
“ඒකට නේ මන්ත්‍රී තුමා ඉන්නේ?”
“ඔව් ඉතින්. පාලන බලේ තියෙනකන් හොදයි. පෙරලුනාම උඹලට හුලං තමා?”
“හරි හරි අපිට නං හුළං උනාට කමක් නෑ. විමලේ මහත්තය කැලේ ඇතුලට හුළං වද්දවන්න එනවා කියලා ආරංචියක් ආවා?”
“මේ මේ උඹල උඹලගේ වැඩේ විතරක් කරගෙන පලයන්. මම රාජකාරි වැඩ හරියට කරොත් උඹලට හුලං වත් නැති වෙයි?”
“ඔව් ඔව් ආරංචි ආරංචි?”
“මොනාද උක්කුව ආරංචි උඹට?”
“නෑ මේ කැලේ එනවා කියලා හාවෝ පන්නන්න?”
“අනේ මේ හුත්තක් කතා නොකර ආව නං රා බීල පලයන් අනුන්ගේ සීනි කිරන්නේ නැතුව?”
“බලමුකෝ බලමුකෝ. හැංගි හොරා වෙස් බැන්දට නටන්න ඕනා එලි පිට නේ?”
“මොන හුත්තක් කියනවද තෝ මේ මාව යකා අවුස්සන්නේ නැතුව පලයන් යන්න.?”
“හරි හරි විමලේ මහත්තය. අපි යන්නම්. අපිත් මේ කැලෑවල පීරපු මිනිස්සු. ගස් ගල් හොදට අදුරනව. අපිටත් ඉතින් චාන්ස් දුන්නට පාඩුවක් වෙන්නේ නෑ?”
“අනේ මේ. පලයල්ලා යන්න. සේන උඹටත් ලෙඩක් දාගන්න වැඩක් තමා මේක. ඒ නිසා උඹත් පරිස්සමින්?”
“අනේ ඒක තමා. උක්කු අයියේ දැන් පලයන්කෝ බං. මෙතන කීයක් හරි හොයා ගන්න තියෙන එකත් නැති කරන්න උඹ හදන්නේ?”
“හරි හරි සේනය. උඹට බඩේ පාර ගහන්න ඕන නෑ. පොඩි ඔත්තුවක් හම්බවුන නිසා ආවේ ඇත්තද නැත්තද බලන්න. අපි යනවා එහෙනම්. ඕන උනොත් ආයේ එන්නම්කෝ?”
“මේ විදියේ ඒවාට නං එන්න එපා උඹල. මට මේ කිතුලත් නැති වෙන වැඩක් ඒක?”
“හරි හරි. අපි ගියා එහෙනම්. විමලේ මහත්තය අපි යනවා එහෙනම්.”
“හරි හරි. මම මන්ත්‍රී තුමාවම හම්බවෙන්නම්කො ඇවිල්ලා. උඹල එක්ක කතා කරලා වැඩක් නෑ?” උන් දෙන්න ගියාට පස්සේ විමලේ හිතුවේ මුං දෙන්න නිකං ආව වෙන්න බෑ කියලා මේ පැත්තේ.
“සේන මට ඇත්ත කියපං. අද මං එන බව උඹ මුන් දෙන්නට කිව්වද?”
“පිස්සුද විමලේ මහත්තය?. මං ඒ වගේ තුප්පැහි වැඩක් කරනවද කන්න දෙන්න අතට?”
“එහෙම නං කමක් නෑ. හැබැයි මුන් දෙන්න මොනාහරි දැනගෙන ඇවිල්ල තියෙන්නේ. උන් කිව්වා කතාවෙන් ඒක හොදටම තේරුනා?”
“මහත්තයල එනවා කවුරු හරි දැකල ඔත්තුවක් වත් දුන්නද දන්නේ නෑ මුන්ට?”
“එක එකාට නං මම බය නෑ?.”
“කලින් පාරත් මහත්තය ඇවිල්ල ගිය දවසේ මුන් දෙන්න ආව නේ. දැනුයි මට මතක් වුනේ?”
“ඉතින් උඹ මට ඒ ගැන කිව්වේ නැත්තේ?”
“ඉතින් එහෙම ලොකු විශේෂයක් ඒකෙ තිබුනේ නෑ කියන්න තරම්.?”
“මොකද යකෝ නැත්තේ. ඒ කියන්නේ මුං මාව follow කරනව කියන එකනේ?”
“ඉතින් එදා ආවේ මිස් එක්ක නෙමේ නේ?”
“ඒක නේ යකෝ කියන්නේ. මේකිව බොහොම අමාරුවෙන් ගොඩ දාගෙන වැඩේට සෙට් වෙන්න යන්නේ?. එහෙම එකේ මොකෙක් හරි කනට තිබ්බොත් මම බඩු උස්සන් එනවා කියලා මේකට මේකත් හබක් නේ?”
“ඔව් ඉතින් විමලේ මහත්තයට නං ඒවායින් අඩුවක් තියෙන එකක් ද? මේක නැති උනා කියලා?”
“අනේ තෝ දන්න ඉටි ගෙඩිය. යකෝ මේ වගේ කිරි ටොයිය කෑල්ලක් ඉන්නවද මේ ගං හතකට. එහෙම එකේ කාටද බොල එහෙම චාන්ස් එන්නේ මේ වගේ එකකට හුකන්න?”
“ඒක නං එහෙම තමයි. ඒ මිස් නං මරු කඳ තමා. මිනිහා දෙනවා ඇති නේද උඩ දාගෙන?”
“උඩ දාගෙනද? බිම දාගෙනද? දන්නේ නෑ. හැබැයි මම ඉක්මනටම කරේ තියාගෙන නං හුකනවා ඕකිට?. උඹ මේ ගැන කාට හරි වචනයක් කියල තිබුනොත් උඹට කූරු ගනින්න තමා වෙන්නේ. තේරුනාද??” විමලේ වෙරි මරගතේම කියලා දැම්මා.
“අපෝ පිස්සුද මහත්තය. කීයක් හරි හොයන්නේ මේකෙන්. ඕක නැති කරගන්නවද මම?”
“අන්න එහෙම හිටපන්!!!”
“ඒක නෙමේ මහත්තය. කෝකටත් වැඩි වෙලා ඉන්නේ නැතුව ගියොත් හොදයි කියලා මට හිතෙන්නේ. මොකද මුං ඉවට ආවා නං කැලේ අස්සෙන් එන්න බැරි නෑ?”
“හ්ම්ම් ඔව්. මාත් ඒක තමා කල්පනා කරේ. දැන් ගියොත් හොදයි කියලා?”
“ඒක තමා. ඉන්න. මම වෙන පාරකින් එක්කං යන්නම් අපු එකේ නැතුව.?”
“තව කොහෙන්ද යන්න තියෙන්නේ?”
“යමුකෝ. මම පෙන්නනන් නම්?”
“හරි උඹ වරෙන් ටිකකින්. මම මිස්ව පොඩ්ඩක් ශේප් කරගන්නම්, නැත්තං ගෑනි බය වේවි?”
“හරි. මම විනාඩි 10කින් විතර එන්නම්?” එහෙම කියලා විමලේ ආපහු වරුණි ඉන්න පැත්තට යන්න පිටත් වුනා. ඒ වෙද්දී වරුණි තව රා කෝප්පයක් ඉවර කරලා සිගරට් එකකුත් බීල හිටියේ විමලේ පරක්කු නිසා. ඒක බිව්වට පස්සසේ වරුනිට තේරුණා ඉන්න තැන නිකං කැරකෙනවා වගේ කියලා. ඒ නිසා එහෙමම ගල උඩ හාන්සි වුනා ඇස් දෙකත් පියාගෙන. විමලේ එද්දී වරුණි ඉන්න විදිය දැක්කම විමලේ එක පාරට බය වුනා. දුවලා වරුණි ලඟට ආව විමලේ බය වෙලා වගේ,
“වරුණි මිස් වරුණි මිස්. මොකද උනේ?” කියන ගමන් උර හිසෙන් අල්ල හොල්ලන්න ගත්තා. බාගෙට වගේ ඇස් දෙක ඇරපු වරුණි විමල්ගේ බෙල්ල වටේ අත් දෙක දාල
“ආහ්හ් ඔයා...ආවද....විමලේ....මොකෝ මෙචර වෙලා ක...රේ?”
“මොකෝ මිස් මේ? එහෙම කියන ගමන් රා බෝතලේ දිහා බැලුවම විමලේට තේරුනා වෙලා තියෙන්නේ මොකද්ද කියලා?”
“අප්පට සිරි වෙනවා. ඔයා තව බිව්වද මේකෙන්?”
“ඔව් කොල්ලෝ.....ඔයත්....නැතුව...ම....ම......වේ..න මොනා... කරන්නද......පටන් ගත්තු ......එකත් මග නැවතුනා......?”
“අනේ සොරි මිස්. දන්නේ නැද්ද. පොඩි වාතයක් ඇවිල්ලා වද දුන්නනේ?”
“අනේ කෝ එන්නකෝ ඉතින් කොල්ලෝ......මාව බදා ගන්නකො....?”
“වරුණි මිස්...අපි දැන් යන්න ඕනා මෙතනින්..?”
“අහ්හ් යන්න...කොහේ යන්නද? මට බෑ... මට ඉන්න ඕනා මෙතනම.....කොහෙවත් යන්න බෑ?”
“බෑ කියලා බෑ මිස්. යමුකෝ මම කියන්නම්...?”
“බෑ කිව්වනේ විමලේ...මං කොහෙවත් යන්නේ නෑ ....අද මෙතන ඉන්න ඕනා?”එහෙම කියල වරුණි විමලේව ලඟට අරගෙන තොල් දෙක උරන්න ගත්තා විමලේගේ.
ඒ වෙලේ විමලේටත් හොදටම මෝල් වෙලා හිටියේ වෙරි මරගාතේ වරුණි කරන දේවල් එක්ක. ඒත් වෙලාවේ හැටියට කරන්න දෙයක් නැති නිසා එහෙමම වරුනිට තොලක් දාන ගමන් වරුනිව උස්සල ගත්තා.
“අපි යමු වරුණි මිස්. මෙතනින් යන්න ඕනා ඉක්මනටම?”
“අහ්හ් ඒ මොකෝ...කෝ.....අපි....අද හවස් එනකං.....ඉන්න නේ ආවේ....මට නාන්න ඕනා....?”
“දැන් බෑ මිස්. කිව්වම අහන්නකො...?”
“කෝ මේ පකය තාම නෑනේ. සේන සේන?” එහෙම කියලා විමලේ සේනට කතා කරා. ඒ වෙද්දී සේනත් දුවල එන ගමන් හිටියේ.
“මේ එනවා මහත්තයා” විමලේ වරුනිව උස්සන් ඉන්නවා දැක්කම සේනගේ කට අරුණා.
“මේ මොකෝ මේ විමලේ මහත්තය?”
“මෙයා වැඩිපුර රා ටික ඔක්කොම බීල මම එද්දී?”
“මල හුත්තයි. දැන් මොකද කරන්නේ?”
“මොනා කරන්නද? උස්සගෙන යන්න වෙනවා. උඹ ඔය මිස්ගේ බෑග් එකත් අරගෙන ඉස්සර වෙයං. මම මිස්ව කරේ තියාගෙන හරි එන්නම්?”
“මදෑ කොරා ඉතින්. හැබැයි ඉතින් අමාරු වේවි මේ පාරේ උස්සගෙන යන්න නං
මොනා කරනනද? දැන් යමන් ඉතින් ඉක්මනටම?”
“හා හරි යමු.”
එහෙම කියන ගමන් සේන ඉස්සර උනා. හැරෙද්දී විමලේ වරුණිව උස්සගෙන ඉන් විදියට වරුණිගේ පුක තවත් ඉලිප්පිලා පේනවා දැක්කම ඒ වෙලේ සේනටත් පයිය නගින්න ගත්තේ විමලේ මාර පිනක් නේ කරලා තියෙන්නේ කියලා හිතන ගමන්. සේනගේ පස්සෙන් වැටිලා යනගමන් අමාරුවෙන් වරුණිව උස්සගෙන විමලේ කැලේ අස්සෙන් රිංග රිංග ඉදිරියට ගියා.
“මොක්...කෝ විමලේ අංකල්... කොහේ...ද මේ මාව..උස්සන් යන්නේ. මාව බිමින් තියන්න?”
“නෑ මිස්. මිස්ට ඇවිදින්න බෑ ඔය ඉන්න තත්වේ උඩ. මම මෙහෙම අරගෙන යන්නම්”
“අනේ..ඕන...නං නෑ ..විමලේ... බිමින් තියන්න”
“කිව්වම් අහන්නකො මිස්. මිස්ට වෙරි හොදටම. ඇවිදින්න බැරි තරමට. අනික මේ කැලේ කොහොමත් බෑ ඔහොම යන්න”
“සේන කොච්චර දුරක් විතර තියෙනවද මේකේ?”
“වැඩි දුරක් නෑ. ඉක්මනට යන්න පුළුවන්?”
“හා ඒක හොදයි..”
වරුණි සැරින් සැරේ විමල්ගේ කරෙන් බහින්න දැඟලුවට විමලේ තද කරගෙනම ඒ විදියට උස්සගෙන ගියා. වෙලාවේ හැටියට වෙන කරන්න දේකුත් නැති නිසා ඒ විදියට ගියා. පුක අතට දැනෙද්දී එහෙමම හේත්තු කරගෙන පයිය බස්සන්න හිතුනත් උක්කුවල ගැන ඔලුවේ තිබ්බ නිසා විමලේ ඒ වෙලේ වෙන දේවල් ගැන ලොකුවට ඔලුවට ආවේ නෑ. මොකද ඉක්මනටම වරුණිව කැබ් එකට අරගෙන යන්නයි ඕන වුනේ. සේන කිව්වා වගේ විනාඩි 10-15 වගේ ගමනකින් පස්සේ වෙන තැනකින් එලියට එන්න පුළුවන් වුනා කැලේ ඇතුලෙන්.
“විමලේ මහත්තයා. මෙතන ඉඳන් තව පොඩ්ඩ දුරයි තියෙන්නේ.?”
“මේ පාරේ මේ වෙලාවට කවුරුවත් යනවද?”
“එහෙමට නං යන්න එනෙන් නෑ. කෝකටත් මිස්ව මෙතන තියල මහත්තය ගිහිල්ල කැබ් එක අරගෙන එන්න. මොකද උස්සන් යනවා මොකෙක් හරි දැක්කොත් වෙන දේවල් නේ හිතන්නේ?”
“ඔව් ඒකම තමා මමත් කල්පනා කරේ. හරි එහෙනම් මම එනකං උඹ මිස් ව බලාගෙන ඉඳපන්. කොහෙටවත් යන් දෙන්න එපා?” එහෙම කියලා වරුණිව කරෙන් බිමට තිබ්බා පාත් වෙලා.
“ඒකනේ කිව්වේ අන්කල්. ඔයා බොරුවට නේ මාව උස්සං ආවේ?”
එහෙම කියලා වරුණි කකුල් දෙක බිම තියල හිට ගන්න හැදුවට කෙලින් ඉන්න බැරුව වැනි වැනි එහෙට මෙහෙට විසික් වෙන්න ගත්තා..
“ආ ආ වරුණි මිස්. මම කිව්වේ ඒකනේ. කෝ ඔහොම ඉන්න. දැන් වැටේවි. සේන මේක හරි යන්නේ නෑ. අපි මෙහෙම ඇවිදගෙන යමු”
“ඔව් එහෙමවත් කරමු. වෙන කරන්න දෙයක් නෑනේ. මිස්ට හොදටම වැදිලා ඉන්නේ?”
“ඔව් බං. පුරුදුත් නෑනේ. අනික අලුත්ම බඩු නේ. මමයි බල කරේ බොන්න කියලා”
“ඒක තමා. පව් මිස්”
“හරි හරි දැන් යමන්කෝ ඉක්මනට මොකෙක් හරි කඩා පාත් වෙන්න කලින්?”
එහෙම කියල වරුනිගේ කරට අතදාල ඇවිදින්න පටන් ගත්තා. වරුනිත් වෙරි මරගාතේ කරන්නේ මොනාද කියන්නේ මොනාද දන්නේ නැතුව මොනාද කියවන්න ගත්තා යන ගමන්. අමාරුවෙන් වත්තම් කරගෙන කැබ් එක ලඟට ගෙනල්ල ඉස්සරහ සීට් එකෙන් නග්ගල වාඩි කෙරෙව්වම තමා විමලේට හිතට ෆිට් එකක් ආවේ
“අම්මෝ ඇති යන්තම්. මම ඉක්මනට යන්නම් සේන. උමබ් මේ දේවල් ගැන කාටවත් එහෙම කියනවා නෙමේ?”
“නෑ නෑ කාටවත් කියන්නේ නෑ. මහත්තය මිස්ව අරගෙන ඉක්මනින් යන්න මෙතනින්?”
“ඔව් ඒක තමා. උඹ අනිද්දා දිහාවට වරෙන් ඔෆිස් එක පැත්තේ?”
“හරි මහත්තය”
කැබ් එකට නැගල ස්ටාර්ට් කරගෙන ඉක්මනින් එතනින් එලියට ආවා දැන් මොනාද කරන්නේ කියලා කල්පනා කරන ගමන්. මේ විදියට වරුනිව ගෙදරට් ගිහිල්ල බස්සන්නත් බෑ මොකද ඒ වෙද්දී වරුණි හොදටම වෙරි වෙලා ඉන්න නිසා. ඔලුවත් හේත්තු කරගෙන ඉන්න විදිය දැක්කම විමලේට ආයේ පයිය නැගල මෝල් වෙන්න ගත්තා මොකද දැන් හිතේ තිබුන කැළඹිලි ගතිය පහවෙලා ගිය නිසා.
“වරුණි මිස් වරුණි මිස්!!!”
“හ්ම්ම්ම්...ඇයි අංකල්?”
“අපි ගෙදර යමුද?”
එහෙම කියන ගමන් වරුණි ගේ ගල උඩ ඇත තියල අතගාන්න ගත්තා. එහෙම දිගටම අතගාද්දී වරුණිට නොදනිම කකුල් දෙක පළල් වෙන්න ගත්තේ විමල්ගේ අත ටික ටික කිම්බට කිට්ටු වෙද්දී
“කොහේද අන්කල් ??”
“මිස්ගේ ගෙදර....”
“හ්ම්ම්ම්ම් අහ්හ් ඇයි ඒ? අපි කැලේ නෙමේ ද ඉන්නේ?”
“නෑ මිස්. අපි ආව එලියට”
“ඒ මොකටද ඒ?? නෑවෙත් නෑනේ?”
“කොහේ නාන්නද? මිස් රා මුට්ටියම නාල නේ හි හෝ හි”
“අහ්හ් මම...මේ ..මොකද කිව්වේ....ඔයා නේ මට බොන්න කිව්වේ”
“ඒ කිව්වේ එකක් දෙකක් නේ. ඔයා ඔක්කොම ඉවර කරලා නේ මම එන ටිකට. මිස්ට තාම වෙරි නේ හොදටම..ඔහොම ගෙදර යන්න බෑනේ?”
එහෙම කියන ගමන් කිම්බ අතගාන ගමන් මිරිකන්න ගත්තා. එහෙම කරද්දී වරුණි විමල්ගේ අත උඩින් අත තියල විමල්ගේ අත තව කිම්බටම තද කරගත්තේ කෙඳිරි ගාන ගමන් ඇස් දෙක බාගෙට වහගෙන.. ඒකත් එක්ක විමල්ට තේරුණා දැන් මෙයා හොද මෝලෙන් ඉන්නේ කියලා. මේ වෙලාවේ උපරිම ප්‍රයෝජන ගන්න ඕන කියලා හිතල කිව්වා.
“අහ්හ්හ්.......ම්ම්ම්...”
“ඉන්නකෝ එහෙනම් වෙරි බස්සන්න හොද වැඩක් කරන්න මිස් ට. යමුකෝ?”
“හ්ම්ම්ම් දැන්ම ගෙදර නං යන්න බෑ අන්කල්?”
“හරි යමුකෝ”
එහෙම කියලා විමලේ කැබ් එක එක දිගටම ගියා විනාඩි 20ක් විතර. එහෙම ඇවිල්ල අතුරු පාරකට හරවලා තව මීටර් පන්සීයක් විතර ඇවිල්ල ,කෙසෙල් වත්තකට ඇවිල්ල කැබ් එක නැවැත්තුවේ. සෙනසුරාදා නිසා ගෑනු කවුරුත් වැඩට එන්නේ නෑ. වත්තේ මුරට ඉන්න සිදොරිස් විතරක් ඉන්නවා මේ වෙලාවට.
ඒ නිසා විමලේ කරේ කැබ් එක නවත්තල ඇවිල්ල සිදොරිස්ට සල්ලි වගයක් දීල කිව්වා ටවුමට ගිහිල්ල මොනවා හරි අරගෙන එන්න කියලා. ඒ විමලේ හිතුවේ වරුණි මිස් ඉන්න බව සිදොරිස් දැනගන්න ඕන නෑ කියලා. මිනිහව යවල විමලේ ආයේ කැබ් එකට ඇවිල්ල එහෙමම කැබ් එක තව ඉස්සරහට ගිහින් නැවැත්තුවේ ටිකක් අඳුරු තැනකට වෙන්න වත්තේ කොනටම වෙන්න.
“වරුණි මිස් බහින්නකෝ?”
“කොහෙද අන්කල් මේ???”
“මේද? ඔයා කන්න ආස කෙසෙල් හම්බෙන්නේ මෙහෙන් තමා”
“ආ කෝ කෝ කෙසෙල්?”
“මොකෝ කෙසෙල් කන්න ආසද ?”
“නැතුව ඉතින්, ඔයා නේ අන්කල් ආසාව ඇති කරේ මට ....කෙසෙල් කවලා?”
“එහෙනම් අද හොද ආනමාලු එකක් කමු?”
“හි හි හි කොන නැවිච්ච ආනමාලු ද අංකල්?”
“මොකෝ මිස්ට කොන නැවුන ආනමාලු දිරවන්නේ නැද්ද??”
“ඒකට ඉතිං කාලම බලන්න ඕනා”
“ඉන්නකෝ ඉන්නකෝ එහෙනම්”
එහෙම කියලා විමලේ එතන තිබුන මඩුව ඇතුලට ගිහිල්ල ආනමාලු කෙසෙල් ඇවරියක් ගෙනල්ල කැබ් එක උඩින් තියලා එකක් කඩල වරුණි ට දුන්නා ලෙලි ගහලම. වරුණිත් ඒක අරගෙන කට ඇතුලට දාල හපන්නේ නැතුව තොල් වලින් උරණ ගමන් දෙතුන් පාරක් ඇතුලට දාල එලියට ගත්තේ වෙරි මර ගාතේම උනත් විමලේව මෝල් කරන්න හිතා ගෙන. ඒ වෙද්දීත් වරුනිත් හොදට ඇවිස්සිලා හිටියේ මොකද අවසිහියෙන් ඉඳල හොද සැපක් ගන්න ඕන නිසාමයි අර විදියට බිව්වෙත්. මේ ගැන දන්නේ නැති උනත් විමලේ හිතුවෙත් අද කොහොමහරි වරුනිට හුකනවා කියලා.
“මිස්ට හොදට කෙසෙල් කාල පුරුදුයි වගේ?”
“නැතුව නැතුව. හැබැයි කොන නැවුන ඒවා නං කන්නේ පලවෙනි පාරට?”
“ඒක තමා. කෙලින් ඒවා වගේද කියලා බලන්නකෝ කොන නැවුන එක කද්දී?”
“හ්ම්ම්ම් ඒකනේ. ඒකෙත් මාර ෆන් එකක් නැත්තෙත් නෑ?”
එහෙම කියලා ආයේ කෙසෙල් ගෙඩියම ඇතුලට දාල එලියට ගත්තා උරණ ගමන්. මේක බලාගෙන ඉන්න විමලේට තවත් අවසර ඕන උනේ නෑ. එහෙමම වරුනිව උස්සල අරගෙන කැබ් එකේ පිටි පස්සේ දොර ඇරලා සීට් එකේ වාඩි කරවල කකුල් දෙකේ පහල ඉඳල කිස් කරන්න ගත්තා. එහෙමම දිගටම කකුල් දෙකේ ඉදන් කිස් කරන ගමන් උඩට එද්දී වරුණි කකුල් දෙක විමල්ගේ බෙල්ල වටේ දාල තව කිම්බ ළඟටම මුණ ගන්න වගේ අත් දෙකෙන් ඔලුව අල්ලලා ඔබා ගත්තා.
“හ්ම්ම්ම්ම්ම් අහ්හ්හ්හ්හ්...........” ඒ කරපු දේත් එක්ක විමලේ තවත් මෝල් වෙන්න ගත්තා. ඒ එක්කම වරුනිගේ කලිසමට උඩින් කකුල් දෙක පළල් කරලා කිම්බ තියන තැන හොදට දිවෙන් ලෙව කන්න ගත්තා.
එහෙම කරද්දී වරුණිට තවත් ඉන්න බැරි උනා මොකද පිටින් ඔහොම නං කිම්බට දිව දානකොට කොහොම තියෙයිද කියලා. විමලේ එක දිගටම එහෙම කරන ගමන් කලිසමේ බොත්තම ගලවලා සිපර් එකත් පාත් කරාම වරුණි පුක උස්සල දුන්නා කලිසම පාත් කරන්න ලේසි වෙන්න. ඒ අවසරෙන් විමලෙත් වරුනිගේ කලිසම පාත් කරා පැන්ටිය එහෙමම තියෙද්දී. ඒ වෙද්දී පැන්ටිය ජූස් වලින් පිරිලා තෙත් වෙලා තිබුනේ.
කකුල් දෙක තවත් පළල් කරලා දිවෙන් කිම්බ දිගේ උඩට පහලට ගෙනියද්දි වරුණි දඟලන්න ගත්තේ කාලෙකින් එහෙම ෆීලින් එකක් දැනෙන නිසා. හස්බන්ඩ් ගිහිල්ලත් දැන් මාස ගානක් නිසාත් ලඟකදී කිසි දෙයක් කරලා නැති නිසාත් වරුණි ඉන්නේ කොහෙද කියලත් අමතක වෙලා හිටියේ.
හස්බන්ඩ් උනත් මේ වගේ සැපක් කාලෙකින් දුන්නේ නෑ නේද කියලා වරුණිට ඒ වෙලේ හිතුනේ විමලේ දිවෙන් කරන අමුතු දේවල් එක්ක තව තවත් මෝල් වෙලා ජූස් ගලන්න ගනිද්දී.
“අහ්හ්..අන්කල්....හ්ම්ම්ම්....ආ.........අහ්හ්.......ආ.....ආහ්හ්හ්හ්...අංකල්.....හ්ම්ම්ම්ම්”
අවස්ථාවේ හැටියට වෙන විකල්පයක් නැති උනත් වේලාවෙන් උපරිම ප්‍රයෝජන ගන්න ඕන නිසා විමලේ පැන්ටියත් පාත් කරන්න ගත්තේ හිතේ ලොකු ආසාවකින්. සති ගානක් තිස්සේ පැන්ටිවලින් සෙල්ලම් දදා හිටපු විමලේ අද තමන්ගේ ඇස් ඉදිරිපිටීම වරුණිගේ කිම්බ දකිද්දී පයිය කලිසම ඉරාගෙන එන්න තරමට නැගලා තිබුනේ.
මෙච්චර කාලෙකට නාකි හුත්තවල් එක්ක සෙල්ලම් දාපු විමලේට මේ වගේ ලපටි හුත්තක් දිව දාල ලෙව කද්දී කොච්චර නං වාසනාවක් ද කියලා හිතුනා. වරුණි කිම්බ ෂේව් කරලා නීට් එකට තියාගෙන ඉන්න නිසා විමල්ගේ ගොරෝසු දිවෙ පහස වගේම රැවුල් ගස් කිම්බේ තැවෙරෙද්දී තවත් ආසාව මෝදු වෙලා ඇවිස්සෙන්න ගත්තා.
එහෙමම කිම්බේ තොල් දිගේ දිවෙන් සැප දෙන ගමන් උඩට පහලට ගිහිල්ලා ඊට පස්සේ හුතු තොල් පළල් කරලා දිව ඇතුලට දාල කරපු දේත් එක්ක වරුණිට තවත් ඉවසන් ඉන්න බැරි උනා.
“අහ්හ්හ් අන්කල්....නවත්තන්න එපා දෙයෝයෝ.....දිගටම කරන්න අහ්හ්හ්ක්...... ආහ්හ්හ්හ්...ආ....ආ....හ්ම්ම්ම්ම්....ආ........උරන්න මගේ හුත්ත දිගටම උරන්න අන්කල්....හ්ම්ම්ම්......ආ..........ආහ්හ්හ්හ්....ආ....ආහ්හ්හ්...විමලේ.....උරන්න්කෝ....නවත්තන්න එපා.......ආ.....අහ්හ.ආ........ආ...”
දිගටම එක දිගට කෙඳිරි ගාගෙනම වරුණි ජූස් වැක්කෙරෙමින් කවදාවත් නැති තරමේ සුරාන්තයක් ලැබුවා. දවස් ගානක් තිස්සේ හිර කරගෙන හිටපු ආසාවල් එක පාරට දොරේ ගලාගෙන යනවා වගේ ඒ වෙලේ වරුණිට හිතුනේ. මොකද එකින් එක ආසාවල් එකතු වෙලා මෙච්චර දවසක් හිර වෙලා තිබුන දේවල් අද පිට කරන්න පුළුවන් වුනා.. විමලේ ආසාවෙන් වරුණිගේ ජූස් ඔක්කොම දිවෙන් ලෙව කන ගමන් කිම්බට දිව දාන එක දිගටම කරගෙන ගියා. සුරාන්තය ලැබුවට පස්සේ වරුණි එහෙමම ඇස් පියාගෙන හිටියේ හිතට වගේම ගතටත් අමුතු සහනයක් වගේ දැනුනා නිසා ඒ වෙලේ.
ටික වෙලාවක් එහෙම කරලා විමලේ නැගිටලා කලිසම පාත් කරලා පයිය එලියට අරගෙන වරුණිට පේන්න ටොපා එලියට අරගෙන පයිය අතගාන ගමන්,
“මොකෝ කියන්නේ වරුණි මිස්..කොන නැවුන කෙසෙල් ගෙඩියක රහ බලමුද??” එහෙම කියන ගමන් වරුනිව කෙලින් කරලා කැබ් එකෙන් එලියට අරගෙන තොල් දෙක උරන්න ගත්තා ලඟට අරගෙන.
එහෙම කරද්දී විමල්ගේ පයිය වරුනිගේ ගල් දෙකේ වදින්න ගත්තම වරුනිත් විමල්ගේ තොල් දෙක උරණ ගමන් පයිය අතගාන්න ගත්තා විමලේ කියන්නත් කලින්. ඒ වෙද්දී වරුනි කරන්නේ මොනාද කියලවත් සිහියක් තිබුනේ නෑ වෙරි මත වගේම විමලේ දීපු සැපත් එක්ක ඇවිස්සිලා හිටපු නිසා. විමලේ තොල් උරනගමන් වරුනිගේ පුක මිරිකන්න ගත්තම වරුනි ආසාවෙන් තව තව විමල්ගේ පයිය අතගාන ගමන් අතේ ගහන්න ගත්තා...
“මිස්”
“හ්ම්ම්ම්ම්”
“මොකෝ කියන්නේ ?? රහ බලමුද?”
“හ්ම්ම්ම්ම්ම් විමලේ ආසද?”
“අම්මෝ කවුද ආස නැත්තේ මිස්ගේ තොල් වලින් මේක උරද්දී?”
“හ්ම්ම්ම්ම්..” එහෙම කරද්දී විමලේ වරුනිව ටික ටික පාත් කරා පහලට. වරුණිත් එහෙමම දනගහගෙන පාත් වෙලා පයිය අල්ලාගෙන අතේ ගහන්න ගත්තා...
“මිස් කටට ගන්නකො ඔහොමම”
“හ්ම්ම්ම්ම්....” වරුනිටත් දැන් ආසාව එන්න එන්න වැඩි වෙලා තිබුනේ කටට ගන්න.
ඒ නිසා මුණ පයියට ලං කරලා තොල් වලින් කිස් එකක් දීල ඊට පස්සේ ටික ටික උරනන ගත්තා ටොපා වටේ. එහෙම කරද්දී විමලේට දැනුනේ පාවෙනවා වගේ හැගීමක්. ඒ තරමට සින්දුවට ලතාවට වරුණි ඒ වැඩේ කරන්න ගත්තා.
එහෙම කර ගමන් ටික ටික පයිය කට ඇතුලට දාල උරන්න ගත්තාම විමලේට ඉන්න තැනත් අමතක් උනා ඒ වෙලේ. වරුණි කටට අරගෙන හොද පුරුදු කාරියක් කියලා විමලේ දැනගත්තා පයිය උරණ ගමන් ඇට දෙක මිරික මිරිකා සැප දෙද්දී. එහෙම කරද්දී විමලේ වරුණගේ ඔලුවෙන් අල්ලලා තව ඇතුලට ඔබන්න ලේසි වෙන්න තද කරා පයිය කට ඇතුලටම දාගන්න. වරුනිත් ආසාවෙන් මුළු පයියම කට ඇතුලේ ඔබා ගෙන උරන්න ගත්තා. ඒ විදියට විනාඩි තුන හතරක් කරද්දී විමලේට ඉන් බැරි වුනා ඒ තරමට සැපක් වරුනි දෙනවා වෙරි මර ගාතේ උනත්. ඇත්තටම ඒ වෙද්දී වරුනිට වෙරි ගතිය ටික ටික අඩු වෙනවා වගේ උනත් වෙරි මතෙන්ම කරන විදියට වැඩේ කරගෙන ගියා එක පාරට විමලේට එහෙම මූන දෙන්න ලැජ්ජා නිසා.
“වරුනි මිස්. මට දැන් නම් යාවි ඔහොම දිගටම කරොත්?” ඊට පස්සේ වරුනි පයිය එලියට දාල කිව්වා.
“කමක් නෑ අංකල් අද කට ඇතුලෙම යවන්න අද?”
“හ්ම්ම්ම්.....”
එත් අද විමලේට ඕන වුනේ කටේ යවන්න නෙමේ. කොහොම හරි හුත්තට පයිය බස්සල ඇතුලෙම යවන්න. ඒ නිසා ඕන දෙයක් වෙන්න කියලා වරුනිව නැගිට්ටුවා.
“මොකෝ අංකල්....?”
“අනේ කෙල්ලේ අද කටේ නෙමේ ඇතුලෙම යවන්නයි ඕනා....”
“අනේ ඇතුලේ දැන්ම නං දෙන්න බෑ අන්කල්. අනික මේ දවස්වල කොහොමටත් බෑ”
“අනේ වරුනි මිස්. මෙච්චර දුර ආපු එකේ....”
“අනේ ප්ලීස් අන්කල්.. දැන්ම ඒ ගැන නං අහන්න එපා මගෙන්. මං එදත් කිව්වනේ?”
“හ්ම්ම්ම් මිස් අකැමති නං කාරී නෑ”
“හ්ම්ම් තැන්ක්ස් අන්කල්. මෙහෙම හරි ඔයා එක්ක නේ මං කරන්නේ.. ඒ නිසා ඒකට තව ටික කාලයක් දෙන්න”
“කමක් නෑ මිස්. එහෙනම් ගලක් කපන්නවත් දෙනවද? මිස්ගේ ගල් දෙක දැක්කම ඉන්න බෑනේ?”
“හ්ම්ම්ම් හරි ඒකට ඉඩ දෙන්නම්. ඊට වඩා නං මුකුත් එපා හොදද?”
“හරි මිස්” එහෙම කියල විමලේ වරුනිට ආයේ තොල් උරනන් ගත්තා.
වරුනිත් ආසාවෙන් විමල්ගේ තොල් දෙක උරන්න ගත්තා ඒ වෙලේ මොනා උනත් අවස්ථාව උපරිම විදින ගමන්. ඊට පස්සේ විමලේ වරුනිව අනිත් පැත්ත හරවල කැබ් එකට හේත්තු කරලා පිටි පස්සෙන් පයිය පුකේ ගාවන්න ගත්තා. සින්දුවට ටොපා පුකේ ගවෙද්දී වරුනිව ආයේ ආයේ අවිසෙන්න ගත්තා. එහෙම ටික වෙලාවක් කරලා ඊට පස්සේ වරුණි කකුල් දෙක පළල් කරලා දුන්නම් විමලේ පයිය ගල් දෙක මැද්දෙන් හුත්තේ ගෑවෙන විදියට ඇතුල් කරාම වරුණි ගල් දෙක ලං කරලා පයිය හිර කර ගත්ත.
ඊට පස්සේ විමලේ පයිය හිරට ගල් දෙක මැද්දෙන් බස්සන්න පටන් අරං ඇතුලට දාල ගල් කපන්න ගත්තේ වරුනිගේ ගෙඩි දෙක මිරිකන ගමන්. එකත් එක්ක වරුනිව තව රත් වෙන් ගත්තා පයිය ගල් දෙකේ ඇතිල්ලෙනවා වගේම ගෙඩි දෙක මිරිකද්දී.
“තොක් තාක් ” ගාලා කෙල්ලගේ තට්ටම් දෙකේ විමලේගේ යටිකය වැදෙන්න ගත්තා.
“හ්ම්ම්ම්ම් අන්කල්.......ආඅ.......ආ....”
“වරුනි මිස්.....ඉක්මනටම හුකන්න ඔනාමේ චුටි හුත්තට බස්සල”
“හ්ම්ම්ම් ටික දවසක් ඉවසන්න අන්කල්.. පස්සේ බලමුකෝ ඒක”
“හ්ම්ම්ම්ම් .......ආ.....ආ........අහ්හ්හ්හ්”
ඒ විදියට විමලේ විනාඩි කීපයක් එක දිගටම ගල කපද්දී විමලේට යන් කිට්ටු උන නිසා එක දිගටම කරා වේගේ වැඩි කරලා. වරුනිත් නැවිලා පුක තව තවත් විමල්ගේ පැත්තට තද කරද්දී වරුනිට දැනුනා කකුල් දෙක අස්සෙන් රත් වෙලා විමල්ගේ කැරි ගල් දෙකේ ගලාගෙන යනවා කියලා. ඊට පස්සේ වරුණි එහෙමම අනිත් පැත්ත හැරිලා පාත් වෙලා පයිය කටේ දාල උරන්න ගත්තා. විමල්ගේ පයියේ කැරි ඔක්කොම උරලා පයිය දිවෙන් ලෙවකාල ඉවර වෙලා තමා පයිය එලියට ගත්තේ....
- නැවත හමුවෙමු -
රචනය - snpk silva සංස්කරණය - Lihini Kumari Dissanayake
“මොකෝ සේන කලබලේ?”
“බලන්නකෝ විමලේ මහත්තය. මේ උක්කුවල ඇවිල්ල ?”
“මොකෝ උක්කුං. මොකද්ද කලබලේ?”
“නෑ නෑ විමලේ මහත්තය එහෙම කලබලයක් නෑ. අපිත් ආවා පොඩ්ඩක් සප්පායම් වෙලා යන්න කියලා?”
“ඉතින් එහෙනම් ආපු වැඩේ කරගෙන පාඩුවේ පලයන්කෝ මේ අහිංසකයට ඉන්න දීල?”
“ඔව් ඉතින් අපිට කොහෙන්ද මාළු?”
“මෙහෙ මාළු කොහොමත් නෑනේ. ආව නං පාඩුවේ ආපු වැඩේ කරගෙන පලයල්ලා. දෙන්නම මාට්ටු වුනොත් ගස් කියල දන්නවා නේ?”
“ඒකට නේ මන්ත්‍රී තුමා ඉන්නේ?”
“ඔව් ඉතින්. පාලන බලේ තියෙනකන් හොදයි. පෙරලුනාම උඹලට හුලං තමා?”
“හරි හරි අපිට නං හුළං උනාට කමක් නෑ. විමලේ මහත්තය කැලේ ඇතුලට හුළං වද්දවන්න එනවා කියලා ආරංචියක් ආවා?”
“මේ මේ උඹල උඹලගේ වැඩේ විතරක් කරගෙන පලයන්. මම රාජකාරි වැඩ හරියට කරොත් උඹලට හුලං වත් නැති වෙයි?”
“ඔව් ඔව් ආරංචි ආරංචි?”
“මොනාද උක්කුව ආරංචි උඹට?”
“නෑ මේ කැලේ එනවා කියලා හාවෝ පන්නන්න?”
“අනේ මේ හුත්තක් කතා නොකර ආව නං රා බීල පලයන් අනුන්ගේ සීනි කිරන්නේ නැතුව?”
“බලමුකෝ බලමුකෝ. හැංගි හොරා වෙස් බැන්දට නටන්න ඕනා එලි පිට නේ?”
“මොන හුත්තක් කියනවද තෝ මේ මාව යකා අවුස්සන්නේ නැතුව පලයන් යන්න.?”
“හරි හරි විමලේ මහත්තය. අපි යන්නම්. අපිත් මේ කැලෑවල පීරපු මිනිස්සු. ගස් ගල් හොදට අදුරනව. අපිටත් ඉතින් චාන්ස් දුන්නට පාඩුවක් වෙන්නේ නෑ?”
“අනේ මේ. පලයල්ලා යන්න. සේන උඹටත් ලෙඩක් දාගන්න වැඩක් තමා මේක. ඒ නිසා උඹත් පරිස්සමින්?”
“අනේ ඒක තමා. උක්කු අයියේ දැන් පලයන්කෝ බං. මෙතන කීයක් හරි හොයා ගන්න තියෙන එකත් නැති කරන්න උඹ හදන්නේ?”
“හරි හරි සේනය. උඹට බඩේ පාර ගහන්න ඕන නෑ. පොඩි ඔත්තුවක් හම්බවුන නිසා ආවේ ඇත්තද නැත්තද බලන්න. අපි යනවා එහෙනම්. ඕන උනොත් ආයේ එන්නම්කෝ?”
“මේ විදියේ ඒවාට නං එන්න එපා උඹල. මට මේ කිතුලත් නැති වෙන වැඩක් ඒක?”
“හරි හරි. අපි ගියා එහෙනම්. විමලේ මහත්තය අපි යනවා එහෙනම්.”
“හරි හරි. මම මන්ත්‍රී තුමාවම හම්බවෙන්නම්කො ඇවිල්ලා. උඹල එක්ක කතා කරලා වැඩක් නෑ?” උන් දෙන්න ගියාට පස්සේ විමලේ හිතුවේ මුං දෙන්න නිකං ආව වෙන්න බෑ කියලා මේ පැත්තේ.
“සේන මට ඇත්ත කියපං. අද මං එන බව උඹ මුන් දෙන්නට කිව්වද?”
“පිස්සුද විමලේ මහත්තය?. මං ඒ වගේ තුප්පැහි වැඩක් කරනවද කන්න දෙන්න අතට?”
“එහෙම නං කමක් නෑ. හැබැයි මුන් දෙන්න මොනාහරි දැනගෙන ඇවිල්ල තියෙන්නේ. උන් කිව්වා කතාවෙන් ඒක හොදටම තේරුනා?”
“මහත්තයල එනවා කවුරු හරි දැකල ඔත්තුවක් වත් දුන්නද දන්නේ නෑ මුන්ට?”
“එක එකාට නං මම බය නෑ?.”
“කලින් පාරත් මහත්තය ඇවිල්ල ගිය දවසේ මුන් දෙන්න ආව නේ. දැනුයි මට මතක් වුනේ?”
“ඉතින් උඹ මට ඒ ගැන කිව්වේ නැත්තේ?”
“ඉතින් එහෙම ලොකු විශේෂයක් ඒකෙ තිබුනේ නෑ කියන්න තරම්.?”
“මොකද යකෝ නැත්තේ. ඒ කියන්නේ මුං මාව follow කරනව කියන එකනේ?”
“ඉතින් එදා ආවේ මිස් එක්ක නෙමේ නේ?”
“ඒක නේ යකෝ කියන්නේ. මේකිව බොහොම අමාරුවෙන් ගොඩ දාගෙන වැඩේට සෙට් වෙන්න යන්නේ?. එහෙම එකේ මොකෙක් හරි කනට තිබ්බොත් මම බඩු උස්සන් එනවා කියලා මේකට මේකත් හබක් නේ?”
“ඔව් ඉතින් විමලේ මහත්තයට නං ඒවායින් අඩුවක් තියෙන එකක් ද? මේක නැති උනා කියලා?”
“අනේ තෝ දන්න ඉටි ගෙඩිය. යකෝ මේ වගේ කිරි ටොයිය කෑල්ලක් ඉන්නවද මේ ගං හතකට. එහෙම එකේ කාටද බොල එහෙම චාන්ස් එන්නේ මේ වගේ එකකට හුකන්න?”
“ඒක නං එහෙම තමයි. ඒ මිස් නං මරු කඳ තමා. මිනිහා දෙනවා ඇති නේද උඩ දාගෙන?”
“උඩ දාගෙනද? බිම දාගෙනද? දන්නේ නෑ. හැබැයි මම ඉක්මනටම කරේ තියාගෙන නං හුකනවා ඕකිට?. උඹ මේ ගැන කාට හරි වචනයක් කියල තිබුනොත් උඹට කූරු ගනින්න තමා වෙන්නේ. තේරුනාද??” විමලේ වෙරි මරගතේම කියලා දැම්මා.
“අපෝ පිස්සුද මහත්තය. කීයක් හරි හොයන්නේ මේකෙන්. ඕක නැති කරගන්නවද මම?”
“අන්න එහෙම හිටපන්!!!”
“ඒක නෙමේ මහත්තය. කෝකටත් වැඩි වෙලා ඉන්නේ නැතුව ගියොත් හොදයි කියලා මට හිතෙන්නේ. මොකද මුං ඉවට ආවා නං කැලේ අස්සෙන් එන්න බැරි නෑ?”
“හ්ම්ම් ඔව්. මාත් ඒක තමා කල්පනා කරේ. දැන් ගියොත් හොදයි කියලා?”
“ඒක තමා. ඉන්න. මම වෙන පාරකින් එක්කං යන්නම් අපු එකේ නැතුව.?”
“තව කොහෙන්ද යන්න තියෙන්නේ?”
“යමුකෝ. මම පෙන්නනන් නම්?”
“හරි උඹ වරෙන් ටිකකින්. මම මිස්ව පොඩ්ඩක් ශේප් කරගන්නම්, නැත්තං ගෑනි බය වේවි?”
“හරි. මම විනාඩි 10කින් විතර එන්නම්?” එහෙම කියලා විමලේ ආපහු වරුණි ඉන්න පැත්තට යන්න පිටත් වුනා. ඒ වෙද්දී වරුණි තව රා කෝප්පයක් ඉවර කරලා සිගරට් එකකුත් බීල හිටියේ විමලේ පරක්කු නිසා. ඒක බිව්වට පස්සසේ වරුනිට තේරුණා ඉන්න තැන නිකං කැරකෙනවා වගේ කියලා. ඒ නිසා එහෙමම ගල උඩ හාන්සි වුනා ඇස් දෙකත් පියාගෙන. විමලේ එද්දී වරුණි ඉන්න විදිය දැක්කම විමලේ එක පාරට බය වුනා. දුවලා වරුණි ලඟට ආව විමලේ බය වෙලා වගේ,
“වරුණි මිස් වරුණි මිස්. මොකද උනේ?” කියන ගමන් උර හිසෙන් අල්ල හොල්ලන්න ගත්තා. බාගෙට වගේ ඇස් දෙක ඇරපු වරුණි විමල්ගේ බෙල්ල වටේ අත් දෙක දාල
“ආහ්හ් ඔයා...ආවද....විමලේ....මොකෝ මෙචර වෙලා ක...රේ?”
“මොකෝ මිස් මේ? එහෙම කියන ගමන් රා බෝතලේ දිහා බැලුවම විමලේට තේරුනා වෙලා තියෙන්නේ මොකද්ද කියලා?”
“අප්පට සිරි වෙනවා. ඔයා තව බිව්වද මේකෙන්?”
“ඔව් කොල්ලෝ.....ඔයත්....නැතුව...ම....ම......වේ..න මොනා... කරන්නද......පටන් ගත්තු ......එකත් මග නැවතුනා......?”
“අනේ සොරි මිස්. දන්නේ නැද්ද. පොඩි වාතයක් ඇවිල්ලා වද දුන්නනේ?”
“අනේ කෝ එන්නකෝ ඉතින් කොල්ලෝ......මාව බදා ගන්නකො....?”
“වරුණි මිස්...අපි දැන් යන්න ඕනා මෙතනින්..?”
“අහ්හ් යන්න...කොහේ යන්නද? මට බෑ... මට ඉන්න ඕනා මෙතනම.....කොහෙවත් යන්න බෑ?”
“බෑ කියලා බෑ මිස්. යමුකෝ මම කියන්නම්...?”
“බෑ කිව්වනේ විමලේ...මං කොහෙවත් යන්නේ නෑ ....අද මෙතන ඉන්න ඕනා?”එහෙම කියල වරුණි විමලේව ලඟට අරගෙන තොල් දෙක උරන්න ගත්තා විමලේගේ.
ඒ වෙලේ විමලේටත් හොදටම මෝල් වෙලා හිටියේ වෙරි මරගාතේ වරුණි කරන දේවල් එක්ක. ඒත් වෙලාවේ හැටියට කරන්න දෙයක් නැති නිසා එහෙමම වරුනිට තොලක් දාන ගමන් වරුනිව උස්සල ගත්තා.
“අපි යමු වරුණි මිස්. මෙතනින් යන්න ඕනා ඉක්මනටම?”
“අහ්හ් ඒ මොකෝ...කෝ.....අපි....අද හවස් එනකං.....ඉන්න නේ ආවේ....මට නාන්න ඕනා....?”
“දැන් බෑ මිස්. කිව්වම අහන්නකො...?”
“කෝ මේ පකය තාම නෑනේ. සේන සේන?” එහෙම කියලා විමලේ සේනට කතා කරා. ඒ වෙද්දී සේනත් දුවල එන ගමන් හිටියේ.
“මේ එනවා මහත්තයා” විමලේ වරුනිව උස්සන් ඉන්නවා දැක්කම සේනගේ කට අරුණා.
“මේ මොකෝ මේ විමලේ මහත්තය?”
“මෙයා වැඩිපුර රා ටික ඔක්කොම බීල මම එද්දී?”
“මල හුත්තයි. දැන් මොකද කරන්නේ?”
“මොනා කරන්නද? උස්සගෙන යන්න වෙනවා. උඹ ඔය මිස්ගේ බෑග් එකත් අරගෙන ඉස්සර වෙයං. මම මිස්ව කරේ තියාගෙන හරි එන්නම්?”
“මදෑ කොරා ඉතින්. හැබැයි ඉතින් අමාරු වේවි මේ පාරේ උස්සගෙන යන්න නං
මොනා කරනනද? දැන් යමන් ඉතින් ඉක්මනටම?”
“හා හරි යමු.”
එහෙම කියන ගමන් සේන ඉස්සර උනා. හැරෙද්දී විමලේ වරුණිව උස්සගෙන ඉන් විදියට වරුණිගේ පුක තවත් ඉලිප්පිලා පේනවා දැක්කම ඒ වෙලේ සේනටත් පයිය නගින්න ගත්තේ විමලේ මාර පිනක් නේ කරලා තියෙන්නේ කියලා හිතන ගමන්. සේනගේ පස්සෙන් වැටිලා යනගමන් අමාරුවෙන් වරුණිව උස්සගෙන විමලේ කැලේ අස්සෙන් රිංග රිංග ඉදිරියට ගියා.
“මොක්...කෝ විමලේ අංකල්... කොහේ...ද මේ මාව..උස්සන් යන්නේ. මාව බිමින් තියන්න?”
“නෑ මිස්. මිස්ට ඇවිදින්න බෑ ඔය ඉන්න තත්වේ උඩ. මම මෙහෙම අරගෙන යන්නම්”
“අනේ..ඕන...නං නෑ ..විමලේ... බිමින් තියන්න”
“කිව්වම් අහන්නකො මිස්. මිස්ට වෙරි හොදටම. ඇවිදින්න බැරි තරමට. අනික මේ කැලේ කොහොමත් බෑ ඔහොම යන්න”
“සේන කොච්චර දුරක් විතර තියෙනවද මේකේ?”
“වැඩි දුරක් නෑ. ඉක්මනට යන්න පුළුවන්?”
“හා ඒක හොදයි..”
වරුණි සැරින් සැරේ විමල්ගේ කරෙන් බහින්න දැඟලුවට විමලේ තද කරගෙනම ඒ විදියට උස්සගෙන ගියා. වෙලාවේ හැටියට වෙන කරන්න දේකුත් නැති නිසා ඒ විදියට ගියා. පුක අතට දැනෙද්දී එහෙමම හේත්තු කරගෙන පයිය බස්සන්න හිතුනත් උක්කුවල ගැන ඔලුවේ තිබ්බ නිසා විමලේ ඒ වෙලේ වෙන දේවල් ගැන ලොකුවට ඔලුවට ආවේ නෑ. මොකද ඉක්මනටම වරුණිව කැබ් එකට අරගෙන යන්නයි ඕන වුනේ. සේන කිව්වා වගේ විනාඩි 10-15 වගේ ගමනකින් පස්සේ වෙන තැනකින් එලියට එන්න පුළුවන් වුනා කැලේ ඇතුලෙන්.
“විමලේ මහත්තයා. මෙතන ඉඳන් තව පොඩ්ඩ දුරයි තියෙන්නේ.?”
“මේ පාරේ මේ වෙලාවට කවුරුවත් යනවද?”
“එහෙමට නං යන්න එනෙන් නෑ. කෝකටත් මිස්ව මෙතන තියල මහත්තය ගිහිල්ල කැබ් එක අරගෙන එන්න. මොකද උස්සන් යනවා මොකෙක් හරි දැක්කොත් වෙන දේවල් නේ හිතන්නේ?”
“ඔව් ඒකම තමා මමත් කල්පනා කරේ. හරි එහෙනම් මම එනකං උඹ මිස් ව බලාගෙන ඉඳපන්. කොහෙටවත් යන් දෙන්න එපා?” එහෙම කියලා වරුණිව කරෙන් බිමට තිබ්බා පාත් වෙලා.
“ඒකනේ කිව්වේ අන්කල්. ඔයා බොරුවට නේ මාව උස්සං ආවේ?”
එහෙම කියලා වරුණි කකුල් දෙක බිම තියල හිට ගන්න හැදුවට කෙලින් ඉන්න බැරුව වැනි වැනි එහෙට මෙහෙට විසික් වෙන්න ගත්තා..
“ආ ආ වරුණි මිස්. මම කිව්වේ ඒකනේ. කෝ ඔහොම ඉන්න. දැන් වැටේවි. සේන මේක හරි යන්නේ නෑ. අපි මෙහෙම ඇවිදගෙන යමු”
“ඔව් එහෙමවත් කරමු. වෙන කරන්න දෙයක් නෑනේ. මිස්ට හොදටම වැදිලා ඉන්නේ?”
“ඔව් බං. පුරුදුත් නෑනේ. අනික අලුත්ම බඩු නේ. මමයි බල කරේ බොන්න කියලා”
“ඒක තමා. පව් මිස්”
“හරි හරි දැන් යමන්කෝ ඉක්මනට මොකෙක් හරි කඩා පාත් වෙන්න කලින්?”
එහෙම කියල වරුනිගේ කරට අතදාල ඇවිදින්න පටන් ගත්තා. වරුනිත් වෙරි මරගාතේ කරන්නේ මොනාද කියන්නේ මොනාද දන්නේ නැතුව මොනාද කියවන්න ගත්තා යන ගමන්. අමාරුවෙන් වත්තම් කරගෙන කැබ් එක ලඟට ගෙනල්ල ඉස්සරහ සීට් එකෙන් නග්ගල වාඩි කෙරෙව්වම තමා විමලේට හිතට ෆිට් එකක් ආවේ
“අම්මෝ ඇති යන්තම්. මම ඉක්මනට යන්නම් සේන. උමබ් මේ දේවල් ගැන කාටවත් එහෙම කියනවා නෙමේ?”
“නෑ නෑ කාටවත් කියන්නේ නෑ. මහත්තය මිස්ව අරගෙන ඉක්මනින් යන්න මෙතනින්?”
“ඔව් ඒක තමා. උඹ අනිද්දා දිහාවට වරෙන් ඔෆිස් එක පැත්තේ?”
“හරි මහත්තය”
කැබ් එකට නැගල ස්ටාර්ට් කරගෙන ඉක්මනින් එතනින් එලියට ආවා දැන් මොනාද කරන්නේ කියලා කල්පනා කරන ගමන්. මේ විදියට වරුනිව ගෙදරට් ගිහිල්ල බස්සන්නත් බෑ මොකද ඒ වෙද්දී වරුණි හොදටම වෙරි වෙලා ඉන්න නිසා. ඔලුවත් හේත්තු කරගෙන ඉන්න විදිය දැක්කම විමලේට ආයේ පයිය නැගල මෝල් වෙන්න ගත්තා මොකද දැන් හිතේ තිබුන කැළඹිලි ගතිය පහවෙලා ගිය නිසා.
“වරුණි මිස් වරුණි මිස්!!!”
“හ්ම්ම්ම්...ඇයි අංකල්?”
“අපි ගෙදර යමුද?”
එහෙම කියන ගමන් වරුණි ගේ ගල උඩ ඇත තියල අතගාන්න ගත්තා. එහෙම දිගටම අතගාද්දී වරුණිට නොදනිම කකුල් දෙක පළල් වෙන්න ගත්තේ විමල්ගේ අත ටික ටික කිම්බට කිට්ටු වෙද්දී
“කොහේද අන්කල් ??”
“මිස්ගේ ගෙදර....”
“හ්ම්ම්ම්ම් අහ්හ් ඇයි ඒ? අපි කැලේ නෙමේ ද ඉන්නේ?”
“නෑ මිස්. අපි ආව එලියට”
“ඒ මොකටද ඒ?? නෑවෙත් නෑනේ?”
“කොහේ නාන්නද? මිස් රා මුට්ටියම නාල නේ හි හෝ හි”
“අහ්හ් මම...මේ ..මොකද කිව්වේ....ඔයා නේ මට බොන්න කිව්වේ”
“ඒ කිව්වේ එකක් දෙකක් නේ. ඔයා ඔක්කොම ඉවර කරලා නේ මම එන ටිකට. මිස්ට තාම වෙරි නේ හොදටම..ඔහොම ගෙදර යන්න බෑනේ?”
එහෙම කියන ගමන් කිම්බ අතගාන ගමන් මිරිකන්න ගත්තා. එහෙම කරද්දී වරුණි විමල්ගේ අත උඩින් අත තියල විමල්ගේ අත තව කිම්බටම තද කරගත්තේ කෙඳිරි ගාන ගමන් ඇස් දෙක බාගෙට වහගෙන.. ඒකත් එක්ක විමල්ට තේරුණා දැන් මෙයා හොද මෝලෙන් ඉන්නේ කියලා. මේ වෙලාවේ උපරිම ප්‍රයෝජන ගන්න ඕන කියලා හිතල කිව්වා.
“අහ්හ්හ්.......ම්ම්ම්...”
“ඉන්නකෝ එහෙනම් වෙරි බස්සන්න හොද වැඩක් කරන්න මිස් ට. යමුකෝ?”
“හ්ම්ම්ම් දැන්ම ගෙදර නං යන්න බෑ අන්කල්?”
“හරි යමුකෝ”
එහෙම කියලා විමලේ කැබ් එක එක දිගටම ගියා විනාඩි 20ක් විතර. එහෙම ඇවිල්ල අතුරු පාරකට හරවලා තව මීටර් පන්සීයක් විතර ඇවිල්ල ,කෙසෙල් වත්තකට ඇවිල්ල කැබ් එක නැවැත්තුවේ. සෙනසුරාදා නිසා ගෑනු කවුරුත් වැඩට එන්නේ නෑ. වත්තේ මුරට ඉන්න සිදොරිස් විතරක් ඉන්නවා මේ වෙලාවට.
ඒ නිසා විමලේ කරේ කැබ් එක නවත්තල ඇවිල්ල සිදොරිස්ට සල්ලි වගයක් දීල කිව්වා ටවුමට ගිහිල්ල මොනවා හරි අරගෙන එන්න කියලා. ඒ විමලේ හිතුවේ වරුණි මිස් ඉන්න බව සිදොරිස් දැනගන්න ඕන නෑ කියලා. මිනිහව යවල විමලේ ආයේ කැබ් එකට ඇවිල්ල එහෙමම කැබ් එක තව ඉස්සරහට ගිහින් නැවැත්තුවේ ටිකක් අඳුරු තැනකට වෙන්න වත්තේ කොනටම වෙන්න.
“වරුණි මිස් බහින්නකෝ?”
“කොහෙද අන්කල් මේ???”
“මේද? ඔයා කන්න ආස කෙසෙල් හම්බෙන්නේ මෙහෙන් තමා”
“ආ කෝ කෝ කෙසෙල්?”
“මොකෝ කෙසෙල් කන්න ආසද ?”
“නැතුව ඉතින්, ඔයා නේ අන්කල් ආසාව ඇති කරේ මට ....කෙසෙල් කවලා?”
“එහෙනම් අද හොද ආනමාලු එකක් කමු?”
“හි හි හි කොන නැවිච්ච ආනමාලු ද අංකල්?”
“මොකෝ මිස්ට කොන නැවුන ආනමාලු දිරවන්නේ නැද්ද??”
“ඒකට ඉතිං කාලම බලන්න ඕනා”
“ඉන්නකෝ ඉන්නකෝ එහෙනම්”
එහෙම කියලා විමලේ එතන තිබුන මඩුව ඇතුලට ගිහිල්ල ආනමාලු කෙසෙල් ඇවරියක් ගෙනල්ල කැබ් එක උඩින් තියලා එකක් කඩල වරුණි ට දුන්නා ලෙලි ගහලම. වරුණිත් ඒක අරගෙන කට ඇතුලට දාල හපන්නේ නැතුව තොල් වලින් උරණ ගමන් දෙතුන් පාරක් ඇතුලට දාල එලියට ගත්තේ වෙරි මර ගාතේම උනත් විමලේව මෝල් කරන්න හිතා ගෙන. ඒ වෙද්දීත් වරුනිත් හොදට ඇවිස්සිලා හිටියේ මොකද අවසිහියෙන් ඉඳල හොද සැපක් ගන්න ඕන නිසාමයි අර විදියට බිව්වෙත්. මේ ගැන දන්නේ නැති උනත් විමලේ හිතුවෙත් අද කොහොමහරි වරුනිට හුකනවා කියලා.
“මිස්ට හොදට කෙසෙල් කාල පුරුදුයි වගේ?”
“නැතුව නැතුව. හැබැයි කොන නැවුන ඒවා නං කන්නේ පලවෙනි පාරට?”
“ඒක තමා. කෙලින් ඒවා වගේද කියලා බලන්නකෝ කොන නැවුන එක කද්දී?”
“හ්ම්ම්ම් ඒකනේ. ඒකෙත් මාර ෆන් එකක් නැත්තෙත් නෑ?”
එහෙම කියලා ආයේ කෙසෙල් ගෙඩියම ඇතුලට දාල එලියට ගත්තා උරණ ගමන්. මේක බලාගෙන ඉන්න විමලේට තවත් අවසර ඕන උනේ නෑ. එහෙමම වරුනිව උස්සල අරගෙන කැබ් එකේ පිටි පස්සේ දොර ඇරලා සීට් එකේ වාඩි කරවල කකුල් දෙකේ පහල ඉඳල කිස් කරන්න ගත්තා. එහෙමම දිගටම කකුල් දෙකේ ඉදන් කිස් කරන ගමන් උඩට එද්දී වරුණි කකුල් දෙක විමල්ගේ බෙල්ල වටේ දාල තව කිම්බ ළඟටම මුණ ගන්න වගේ අත් දෙකෙන් ඔලුව අල්ලලා ඔබා ගත්තා.
“හ්ම්ම්ම්ම්ම් අහ්හ්හ්හ්හ්...........” ඒ කරපු දේත් එක්ක විමලේ තවත් මෝල් වෙන්න ගත්තා. ඒ එක්කම වරුනිගේ කලිසමට උඩින් කකුල් දෙක පළල් කරලා කිම්බ තියන තැන හොදට දිවෙන් ලෙව කන්න ගත්තා.
එහෙම කරද්දී වරුණිට තවත් ඉන්න බැරි උනා මොකද පිටින් ඔහොම නං කිම්බට දිව දානකොට කොහොම තියෙයිද කියලා. විමලේ එක දිගටම එහෙම කරන ගමන් කලිසමේ බොත්තම ගලවලා සිපර් එකත් පාත් කරාම වරුණි පුක උස්සල දුන්නා කලිසම පාත් කරන්න ලේසි වෙන්න. ඒ අවසරෙන් විමලෙත් වරුනිගේ කලිසම පාත් කරා පැන්ටිය එහෙමම තියෙද්දී. ඒ වෙද්දී පැන්ටිය ජූස් වලින් පිරිලා තෙත් වෙලා තිබුනේ.
කකුල් දෙක තවත් පළල් කරලා දිවෙන් කිම්බ දිගේ උඩට පහලට ගෙනියද්දි වරුණි දඟලන්න ගත්තේ කාලෙකින් එහෙම ෆීලින් එකක් දැනෙන නිසා. හස්බන්ඩ් ගිහිල්ලත් දැන් මාස ගානක් නිසාත් ලඟකදී කිසි දෙයක් කරලා නැති නිසාත් වරුණි ඉන්නේ කොහෙද කියලත් අමතක වෙලා හිටියේ.
හස්බන්ඩ් උනත් මේ වගේ සැපක් කාලෙකින් දුන්නේ නෑ නේද කියලා වරුණිට ඒ වෙලේ හිතුනේ විමලේ දිවෙන් කරන අමුතු දේවල් එක්ක තව තවත් මෝල් වෙලා ජූස් ගලන්න ගනිද්දී.
“අහ්හ්..අන්කල්....හ්ම්ම්ම්....ආ.........අහ්හ්.......ආ.....ආහ්හ්හ්හ්...අංකල්.....හ්ම්ම්ම්ම්”
අවස්ථාවේ හැටියට වෙන විකල්පයක් නැති උනත් වේලාවෙන් උපරිම ප්‍රයෝජන ගන්න ඕන නිසා විමලේ පැන්ටියත් පාත් කරන්න ගත්තේ හිතේ ලොකු ආසාවකින්. සති ගානක් තිස්සේ පැන්ටිවලින් සෙල්ලම් දදා හිටපු විමලේ අද තමන්ගේ ඇස් ඉදිරිපිටීම වරුණිගේ කිම්බ දකිද්දී පයිය කලිසම ඉරාගෙන එන්න තරමට නැගලා තිබුනේ.
මෙච්චර කාලෙකට නාකි හුත්තවල් එක්ක සෙල්ලම් දාපු විමලේට මේ වගේ ලපටි හුත්තක් දිව දාල ලෙව කද්දී කොච්චර නං වාසනාවක් ද කියලා හිතුනා. වරුණි කිම්බ ෂේව් කරලා නීට් එකට තියාගෙන ඉන්න නිසා විමල්ගේ ගොරෝසු දිවෙ පහස වගේම රැවුල් ගස් කිම්බේ තැවෙරෙද්දී තවත් ආසාව මෝදු වෙලා ඇවිස්සෙන්න ගත්තා.
එහෙමම කිම්බේ තොල් දිගේ දිවෙන් සැප දෙන ගමන් උඩට පහලට ගිහිල්ලා ඊට පස්සේ හුතු තොල් පළල් කරලා දිව ඇතුලට දාල කරපු දේත් එක්ක වරුණිට තවත් ඉවසන් ඉන්න බැරි උනා.
“අහ්හ්හ් අන්කල්....නවත්තන්න එපා දෙයෝයෝ.....දිගටම කරන්න අහ්හ්හ්ක්...... ආහ්හ්හ්හ්...ආ....ආ....හ්ම්ම්ම්ම්....ආ........උරන්න මගේ හුත්ත දිගටම උරන්න අන්කල්....හ්ම්ම්ම්......ආ..........ආහ්හ්හ්හ්....ආ....ආහ්හ්හ්...විමලේ.....උරන්න්කෝ....නවත්තන්න එපා.......ආ.....අහ්හ.ආ........ආ...”
දිගටම එක දිගට කෙඳිරි ගාගෙනම වරුණි ජූස් වැක්කෙරෙමින් කවදාවත් නැති තරමේ සුරාන්තයක් ලැබුවා. දවස් ගානක් තිස්සේ හිර කරගෙන හිටපු ආසාවල් එක පාරට දොරේ ගලාගෙන යනවා වගේ ඒ වෙලේ වරුණිට හිතුනේ. මොකද එකින් එක ආසාවල් එකතු වෙලා මෙච්චර දවසක් හිර වෙලා තිබුන දේවල් අද පිට කරන්න පුළුවන් වුනා.. විමලේ ආසාවෙන් වරුණිගේ ජූස් ඔක්කොම දිවෙන් ලෙව කන ගමන් කිම්බට දිව දාන එක දිගටම කරගෙන ගියා. සුරාන්තය ලැබුවට පස්සේ වරුණි එහෙමම ඇස් පියාගෙන හිටියේ හිතට වගේම ගතටත් අමුතු සහනයක් වගේ දැනුනා නිසා ඒ වෙලේ.
ටික වෙලාවක් එහෙම කරලා විමලේ නැගිටලා කලිසම පාත් කරලා පයිය එලියට අරගෙන වරුණිට පේන්න ටොපා එලියට අරගෙන පයිය අතගාන ගමන්,
“මොකෝ කියන්නේ වරුණි මිස්..කොන නැවුන කෙසෙල් ගෙඩියක රහ බලමුද??” එහෙම කියන ගමන් වරුනිව කෙලින් කරලා කැබ් එකෙන් එලියට අරගෙන තොල් දෙක උරන්න ගත්තා ලඟට අරගෙන.
එහෙම කරද්දී විමල්ගේ පයිය වරුනිගේ ගල් දෙකේ වදින්න ගත්තම වරුනිත් විමල්ගේ තොල් දෙක උරණ ගමන් පයිය අතගාන්න ගත්තා විමලේ කියන්නත් කලින්. ඒ වෙද්දී වරුනි කරන්නේ මොනාද කියලවත් සිහියක් තිබුනේ නෑ වෙරි මත වගේම විමලේ දීපු සැපත් එක්ක ඇවිස්සිලා හිටපු නිසා. විමලේ තොල් උරනගමන් වරුනිගේ පුක මිරිකන්න ගත්තම වරුනි ආසාවෙන් තව තව විමල්ගේ පයිය අතගාන ගමන් අතේ ගහන්න ගත්තා...
“මිස්”
“හ්ම්ම්ම්ම්”
“මොකෝ කියන්නේ ?? රහ බලමුද?”
“හ්ම්ම්ම්ම්ම් විමලේ ආසද?”
“අම්මෝ කවුද ආස නැත්තේ මිස්ගේ තොල් වලින් මේක උරද්දී?”
“හ්ම්ම්ම්ම්..” එහෙම කරද්දී විමලේ වරුනිව ටික ටික පාත් කරා පහලට. වරුණිත් එහෙමම දනගහගෙන පාත් වෙලා පයිය අල්ලාගෙන අතේ ගහන්න ගත්තා...
“මිස් කටට ගන්නකො ඔහොමම”
“හ්ම්ම්ම්ම්....” වරුනිටත් දැන් ආසාව එන්න එන්න වැඩි වෙලා තිබුනේ කටට ගන්න.
ඒ නිසා මුණ පයියට ලං කරලා තොල් වලින් කිස් එකක් දීල ඊට පස්සේ ටික ටික උරනන ගත්තා ටොපා වටේ. එහෙම කරද්දී විමලේට දැනුනේ පාවෙනවා වගේ හැගීමක්. ඒ තරමට සින්දුවට ලතාවට වරුණි ඒ වැඩේ කරන්න ගත්තා.
එහෙම කර ගමන් ටික ටික පයිය කට ඇතුලට දාල උරන්න ගත්තාම විමලේට ඉන්න තැනත් අමතක් උනා ඒ වෙලේ. වරුණි කටට අරගෙන හොද පුරුදු කාරියක් කියලා විමලේ දැනගත්තා පයිය උරණ ගමන් ඇට දෙක මිරික මිරිකා සැප දෙද්දී. එහෙම කරද්දී විමලේ වරුණගේ ඔලුවෙන් අල්ලලා තව ඇතුලට ඔබන්න ලේසි වෙන්න තද කරා පයිය කට ඇතුලටම දාගන්න. වරුනිත් ආසාවෙන් මුළු පයියම කට ඇතුලේ ඔබා ගෙන උරන්න ගත්තා. ඒ විදියට විනාඩි තුන හතරක් කරද්දී විමලේට ඉන් බැරි වුනා ඒ තරමට සැපක් වරුනි දෙනවා වෙරි මර ගාතේ උනත්. ඇත්තටම ඒ වෙද්දී වරුනිට වෙරි ගතිය ටික ටික අඩු වෙනවා වගේ උනත් වෙරි මතෙන්ම කරන විදියට වැඩේ කරගෙන ගියා එක පාරට විමලේට එහෙම මූන දෙන්න ලැජ්ජා නිසා.
“වරුනි මිස්. මට දැන් නම් යාවි ඔහොම දිගටම කරොත්?” ඊට පස්සේ වරුනි පයිය එලියට දාල කිව්වා.
“කමක් නෑ අංකල් අද කට ඇතුලෙම යවන්න අද?”
“හ්ම්ම්ම්.....”
එත් අද විමලේට ඕන වුනේ කටේ යවන්න නෙමේ. කොහොම හරි හුත්තට පයිය බස්සල ඇතුලෙම යවන්න. ඒ නිසා ඕන දෙයක් වෙන්න කියලා වරුනිව නැගිට්ටුවා.
“මොකෝ අංකල්....?”
“අනේ කෙල්ලේ අද කටේ නෙමේ ඇතුලෙම යවන්නයි ඕනා....”
“අනේ ඇතුලේ දැන්ම නං දෙන්න බෑ අන්කල්. අනික මේ දවස්වල කොහොමටත් බෑ”
“අනේ වරුනි මිස්. මෙච්චර දුර ආපු එකේ....”
“අනේ ප්ලීස් අන්කල්.. දැන්ම ඒ ගැන නං අහන්න එපා මගෙන්. මං එදත් කිව්වනේ?”
“හ්ම්ම්ම් මිස් අකැමති නං කාරී නෑ”
“හ්ම්ම් තැන්ක්ස් අන්කල්. මෙහෙම හරි ඔයා එක්ක නේ මං කරන්නේ.. ඒ නිසා ඒකට තව ටික කාලයක් දෙන්න”
“කමක් නෑ මිස්. එහෙනම් ගලක් කපන්නවත් දෙනවද? මිස්ගේ ගල් දෙක දැක්කම ඉන්න බෑනේ?”
“හ්ම්ම්ම් හරි ඒකට ඉඩ දෙන්නම්. ඊට වඩා නං මුකුත් එපා හොදද?”
“හරි මිස්” එහෙම කියල විමලේ වරුනිට ආයේ තොල් උරනන් ගත්තා.
වරුනිත් ආසාවෙන් විමල්ගේ තොල් දෙක උරන්න ගත්තා ඒ වෙලේ මොනා උනත් අවස්ථාව උපරිම විදින ගමන්. ඊට පස්සේ විමලේ වරුනිව අනිත් පැත්ත හරවල කැබ් එකට හේත්තු කරලා පිටි පස්සෙන් පයිය පුකේ ගාවන්න ගත්තා. සින්දුවට ටොපා පුකේ ගවෙද්දී වරුනිව ආයේ ආයේ අවිසෙන්න ගත්තා. එහෙම ටික වෙලාවක් කරලා ඊට පස්සේ වරුණි කකුල් දෙක පළල් කරලා දුන්නම් විමලේ පයිය ගල් දෙක මැද්දෙන් හුත්තේ ගෑවෙන විදියට ඇතුල් කරාම වරුණි ගල් දෙක ලං කරලා පයිය හිර කර ගත්ත.
ඊට පස්සේ විමලේ පයිය හිරට ගල් දෙක මැද්දෙන් බස්සන්න පටන් අරං ඇතුලට දාල ගල් කපන්න ගත්තේ වරුනිගේ ගෙඩි දෙක මිරිකන ගමන්. එකත් එක්ක වරුනිව තව රත් වෙන් ගත්තා පයිය ගල් දෙකේ ඇතිල්ලෙනවා වගේම ගෙඩි දෙක මිරිකද්දී.
“තොක් තාක් ” ගාලා කෙල්ලගේ තට්ටම් දෙකේ විමලේගේ යටිකය වැදෙන්න ගත්තා.
“හ්ම්ම්ම්ම් අන්කල්.......ආඅ.......ආ....”
“වරුනි මිස්.....ඉක්මනටම හුකන්න ඔනාමේ චුටි හුත්තට බස්සල”
“හ්ම්ම්ම් ටික දවසක් ඉවසන්න අන්කල්.. පස්සේ බලමුකෝ ඒක”
“හ්ම්ම්ම්ම් .......ආ.....ආ........අහ්හ්හ්හ්”
ඒ විදියට විමලේ විනාඩි කීපයක් එක දිගටම ගල කපද්දී විමලේට යන් කිට්ටු උන නිසා එක දිගටම කරා වේගේ වැඩි කරලා. වරුනිත් නැවිලා පුක තව තවත් විමල්ගේ පැත්තට තද කරද්දී වරුනිට දැනුනා කකුල් දෙක අස්සෙන් රත් වෙලා විමල්ගේ කැරි ගල් දෙකේ ගලාගෙන යනවා කියලා. ඊට පස්සේ වරුණි එහෙමම අනිත් පැත්ත හැරිලා පාත් වෙලා පයිය කටේ දාල උරන්න ගත්තා. විමල්ගේ පයියේ කැරි ඔක්කොම උරලා පයිය දිවෙන් ලෙවකාල ඉවර වෙලා තමා පයිය එලියට ගත්තේ....
- නැවත හමුවෙමු -
රචනය - snpk silva සංස්කරණය - Lihini Kumari Dissanayake
2 年 前
