Caféruzie
Inmiddels alweer zo'n 15 jaar geleden gebeurde me op een woensdag iets dat ik nog nooit had meegemaakt. In mijn stadje was elke woensdag een markt. Kooplieden boden van alles aan, van levensmiddelen tot kleding. Ik was er meestal redelijk vroeg, ook toen was ik om half 10 van de partij. Mijn inkopen had ik redelijk snel bij elkaar en bracht deze snel naar huis, vanwege de temperatuur. Met name groenten en vlees wil ik zo snel mogelijk koelen, bederf vind ik naar. Daarna terug naar de markt, niet om nóg wat te kopen, maar om even wat te drinken bij 'the best place in town'. Om half 11 was het er al redelijk druk en ik zocht een plekje aan de bar. Die bar had een U-vorm, zodat wie er aanzat alle anderen goed kon zien. Tegenover mij zat een tweetal, kennelijk een echtpaar, van een jaar of twee- à drieënveertig jaar (de man) en een jaar of zes- à zevenendertig jaar (de vrouw). Beide dronken koffie en ze praatten wat met elkaar, waarvan ik af en toe een flard opving. Niks bijzonders. Hun tweede koffie ging vergezeld van een Drambuie. Leek me wat vroeg, maar soit, mensen maken hun eigen keus. Er volgde nog een twee koffie met zo'n drankje, gevolgd door een derde, maar nu alleen Drambuie. Het gesprek dat de twee voerden werd iets luider, ik kreeg wat méér flarden mee. Niet bijster interessant allemaal. Zelf had ik intussen gezien dat mevrouw er toch wel behoorlijk lekker uitzag, zeker nadat ze haar overjas had uitgedaan. Van de kapstok naast de ingang liep ze terug naar haar kruk en ik zag een redelijk nauwsluitende kokerjurk (leer! daar word ik altijd geil van!) en een zwarte blouse met een rode print. In de blouse een paar jitsers van tieten die recht vooruit wezen. Ze had een gaaf en regelmatig gezicht, goed gekapt haar, mooie bek met tanden en slanke handen met fraai gelakte nagels. Ik werd zowaar een beetje jaloers op de knakker die naast haar zat en haar ergens over terecht leek te wijzen. Hij zag er een beetje verfomfaaid uit, met een slechtzittend overhemd en dito das, onder een grijs colbertje. Hij had redelijk grote handen en op zijn hoofd achterover gekamd haar, kennelijk met gel, want het glom allemaal. Steeds nadrukkelijker leek hij de vrouw terecht te wijzen, met nadruk haar te willen dwingen iets toe te geven, terwijl zij steeds maar weer haar hoofd schudde, kennelijk niet van zins de man waar dan ook maar gelijk in te geven. Al die tijd bleef de drank rijkelijk vloeien en ik voorzag dat deze mensen wel eens een probleem zouden kunnen gaan zijn. Het was inmiddels half drie in de middag, ik zat dus al bijna 4 uur in die kroeg! Ik lette even niet op, praatte even met de dame achter de bar, die duidelijk met het echtpaar in de maag zat en hoorde ineens een harde PETS! door de kroeg klinken, gevolgd door een schreeuw van de dame, die kennelijk de pets had ontvangen. De hel brak nu los, want de dame schreeuwde dat hij 'met z'n poten' van haar af moest blijven en ze probeerde hem ook met een klap te raken. Het was voor hem, ondanks zijn ruime drankinname, een koud kunstje die klap van haar af te weren. Weer kreeg ze een draai om d'r oren, waardoor ze bijna van haar kruk lazerde. Het was op slag doodstil in die kroeg en ik vond het tijd om in te grijpen, omdat het stel nu toch wel negatieve aandacht begon te trekken. Dus ik zei tegen die vent: "Je moet mij 's flikken wat je haar flikt, hufter!" Direct stapte hij van zijn kruk en kwam rond de bar lopend op me af. Ik zette mijn kruk in het pad en riep: "Je moet met je klauwen van haar afblijven, zak!" Met een van kwaadheid vertrokken bek dacht-ie mij op m'n bek te kunnen slaan, maar zijn vuist ontwijken was een makkie. Door de missende swing viel hij bovendien voorover, over de tussen ons in staande kruk. Ik deed nog een stap terug en riep dat-ie naar huis moest gaan, dronken als-ie was. In plaats daarvan deed hij een nieuwe uitval, begeleid door een schreeuw van de bardame: "Ik ga de politie bellen, mafklapper!" Gelukkig was dat niet aan mijn adres gericht. De mafklapper bleef me verder in het nauw brengen en precies daar waar de doorgang het nauwst was, naast de koffiemachine, kreeg hij me met één hand te pakken. Ik gaf hem een rechte 'jab' op zijn gezicht, waarvan hij niet van zijn stuk leek, maar hij had me wel losgelaten. Wéér deed ik een pas achteruit en stond nu in een wat grotere ruimte. Hij bleef me achtervolgen en riep: "Ik maak je kapot, vuile klootzak!" Hij probeerde me te schoppen, maar hij was lang niet lenig genoeg, dus hij miste ruimschoots, wat mij de kans gaf hem met rechts wéér een 'jab' op zijn gezicht te geven. Zijn neus begon te bloeden en terwijl hij rechtop stond en met een hand langs zijn neus veegde sloeg ik hem met mijn linkervuist vol op z'n lever. Met een schreeuw ging-ie neer. Zijn vrouw was inmiddels om de andere kant van de bar gelopen en wilde haar nu op de vloer liggende man met haar naaldhakken gaan schoppen, steeds maar weer 'Klootzak, klootzak!" roepend. Ik ving haar min of meer op en geleidde haar naar één van de zitjes, achterin de zaak en ging naast haar zitten, nu huilend, met zwarte make-up strepen over haar gezicht. Na een minuut of vijf was ze wat gekalmeerd en ook de man stond weer op z'n benen en was weer aan de bar gaan zitten. Drank kreeg-ie niet meer, leek-ie ook weinig zin in te hebben. Hij hield zijn buik vast, de pijn van een goeie klap op je lever is verrekte heftig. Even later kwamen er twee agenten binnen en werden eerst aangesproken door de bardame. Ze kon precies vertellen wat er gebeurd was. Er werd gevraagd of iemand een dokter nodig had, of naar het ziekenhuis wilde, maar ik hoefde niet en de man die ik tegen de grond had geslagen ook niet. Wel maakten de agenten duidelijk dat ze de man mee zouden nemen, want er was een aangifte gedaan door de bardame en er zou proces-verbaal worden opgemaakt. Mij vroegen ze of ik wat aan het verhaal had toe te voegen, maar ik vertelde hen dat ik alleen maar mezelf had verdedigd, omdat de man mij had aangevallen. Ze wilden nog weten of ik een 'geoefend bokser' was, maar dat ontkende ik. Ze vetrokken met de man tussen hen in en vroegen de bardame de volgende dag naar het bureau te komen om het proces-verbaal op te maken. Mij zeiden ze me beschikbaar te houden voor hen, mijn personalia hadden ze genoteerd. Ook de vrouw van de man had haar persoonsgegevens aan de agenten doorgegeven en ook zij kreeg de instructie zich te richten naar eventuele nadere berichten van de agent.
Dat was wel zo ongeveer het einde van alle commotie in die kroeg, die nu praktisch leeg was, op ons drieën na, en nog enkele bezoekers. Ik zat nog steeds naast de vrouw en zag dat ze toch behoorlijk door de drank en het gebeurde aangeslagen was. Ik wist inmiddels dat ze Sanne heette en het leek me het beste haar uit die kroeg te halen. Ik stelde haar voor dat ze zich even kort kon opfrissen en dan met mij mee naar huis kon, om daar wat verder bij te komen. Ze vroeg of ik ver weg woonde, voor mij een teken dat het de goede kant met haar opging en ik zei haar 'om de hoek' te wonen. Even later was ze weer redelijk toonbaar, ze rekende af voor haar en haar 'vriend' en ik deed hetzelfde voor mij. Daarna groette ik de bardame en we vertrokken. Tweehonderd meter verderop waren we bij mijn huis en ze kwam met me naar binnen. Ik wees haar de weg naar boven, adviseerde haar even een douche te pakken, handdoeken lagen in het badmeubel en sprak uit dat ik hoopte dat ze daar van op zou knappen. Ze glimlachte even en liep naar boven.
Na verloop van tijd kwam ze weer naar beneden, leek helemaal opgeknapt en kwam naast me op de bank zitten. Ze bedankte me voor de manier waarop ik had ingegrepen en vertelde me ook dat dit niet de eerste keer geweest was dat ze een paar klappen had gehad. Maar ze had nu voor zichzelf besloten dat ze hem haar huis uit zou knikkeren. Het huis waar ze woonde was haar eigendom en stond in het kleinste stadje van Nederland, onder de rook van Doesburg. waar ik destijds woonde. Ik vroeg haar of ze zelf thuis kon komen, maar dat was niet het geval, vreesde ze. Haar 'vriend' had wel een auto, maar liet haar nooit rijden. Bovendien wist ze niet of-ie al vrijgelaten zou zijn en al naar huis onderweg was. Dus ik bood aan haar met mijn auto naar huis te brengen en te zorgen dat als die 'vriend' thuis zou komen dat hij haar niets zou aandoen, maar alleen zijn eigen spullen zou mogen pakken en dan direct vertrekken. Daarin stemde Sanne toe. Het was nu achterin de middag, dus we vertrokken meteen. Aangekomen in Bronkhorst liet ze me binnen in haar verbouwde boerderijtje en checkte even of die 'vriend' al was geweest. Dat bleek niet het geval. Ze relaxte daardoor niet echt, zag er tegenop met die man geconfronteerd te worden, maar ik verzekerde haar dat ik zo lang zou blijven tot alles van hem haar huis uit was.
Anderhalf uur later, we hadden het ons gemakkelijk gemaakt rond de open haard in haar huis, kwam de 'vriend' aangereden. Sanne zag ik verbleken en even later kwam-ie binnen. "Wat mot jij hier?" vroeg-ie me en ik antwoordde: "Protectie aan Sanne geven en toezien dat jij vertrekt, nu." Sanne eiste haar sleutels op en voegde hem toe dat ze hem nooit meer wilde zien. Hij knikte zonder wat te zeggen, gaf de sleutels en liep naar het achterhuis, met daarin kennelijk de gezamenlijke slaapkamer. Een half uur later had-ie al z'n spullen verzameld en maakte aanstalten te vertrekken. Geen enkel excuus, geen enkele vorm van spijt, niks. Zonder wat te zeggen vertrok-ie.
Kort daarna, Sanne was bezig wat te eten te maken, belde iemand naar Sanne. Kennelijk een familielid van de 'vriend'. Ze vertelde kort wat er die middag gebeurd was en dat ze hem eruit had geknikkerd en ze besloot het gesprek met: "Hij is familie van jou, Ria, niet van mij. Ik heb hem eruit geknikkerd en hij komt er NOOIT meer in. Ik weet dat jij nu met hem opgescheept zit, maar vanmiddag was voor mij de druppel, oké? Ja, Ajuu!" Ze leek opgelucht en blij dat het 'probleem' nu voor haar opgelost was. Een half uur later stond er een heerlijke Lasagne op tafel. We hadden allebei honger, dronken water in plaats van wijn erbij -we hadden beide het gevoel die middag voldoende gedronken te hebben- en hadden een uiterst aangename avond. Op mijn vraag of ze het vertrouwde de nacht alleen door te brengen schudde Sanne heftig 'nee'. Ze zei dat ze me graag in de buurt wilde hebben en ze wel een logeerkamertje had. Natuurlijk stemde ik toe die nacht bij haar onder hetzelfde dak te blijven. Ze maakte het bed op in dat logeerkamertje en rond middernacht trokken we ons in onze slaapvertrekken terug. Voor de zekerheid liet ik de deur openstaan en was binnen vijf minuten vertrokken, de slaap had me vrijwel direct te pakken.
De volgende ochtend, nog erg vroeg en nauwelijks licht, werd ik wakker omdat ik het gevoel had dat er iemand naar me keek. Ik draaide me om richring slaapkamerdeur en zag Sanne staan, leunend tegen een deurpost. Ze droeg een doorschijnend soort nachthemdje en dat leek alles te zijn. De contouren van haar lekkere lijf kon ik goed zien. Ik zei 'Goeiemorgen, Sanne' en kreeg dezelfde groet terug 'Goeiemorgen, Ben'. Ze stond wat te draaien in die deurpost en ik vroeg haar of ze niet bang was een koutje op te lopen. "Ik ben een sensuele vrouw, Ben, dat betekent dat ik het snel koud, maar ook snel warm heb. Nu voel ik kou, maar ik wil warmte." Ik vatte dat op als een uitnodiging in haar slaapkamer en sloeg het dekbed opzij en stapte uit bed, natuurlijk zoals altijd met een flink dikke ochtendlul, die brutaal tegen de elastische band van mijn onderbroek prikte. Sanne zag het direct en glimlachte, draaide zich om en liep terug naar haar slaapkamer, met mij in haar kielzog. Daar aangekomen kroop Sanne onder het dekbed, inmiddels bloot, en keek verlangend naar mij, terwijl ik mijn onderbroek uittrok. Mijn stijve lul kletste nu tegen mijn buik en ik zei tegen Sanne: "Effe pissen". Mij lukt dat meestal maar slecht, pissen met een stijve, maar uiteindelijk loosde ik toch al het water en keerde terug naar Sannes slaapkamer. Ze lag achterover en keek me aan. Haar geweldig grote tieten met de grote donkere tepelhoven, het leken wel uiteinden van een mortierwerper, wezen in mijn richting en door geraffineerde steun van haar armen nog groter dan ze al waren. Ik stapte in het bed en zei dat ze de mooiste vrouw was die ik in tijden had gezien. Ze rolde naar me toe, ik voelde die twee jitsers van tieten tegen me aan en greep Sanne, over haar dijen heen, met één hand bij haar kont. Een mooie, ronde kont. Ik boog me naar haar toe en kuste haar vol op haar mond. Haar tong flitste mijn mond in en ik voelde haar tong diep in mijn mond, langs mijn tanden en ik deed hetzelfde bij Sanne. Ik had één been tussen de benen van Sanne gewurmd en voelde met dat dijbeen dat tegen Sannes kut rustte hoe heet Sannes kut al was. Met mijn linkerhand op één van de tieten van Sanne, haar fel kussend, mijn been tussen haar benen, probeerde ik haar benen verder te spreiden. Sanne bewoog zichzelf al onder mijn lichaam en trok haar benen wat op en steunde zo met haar voeten op het matras, ruimte makend voor mij een plekje pal tussen haar benen te vinden. Met mijn harde lul trok ik van boven naar beneden een soort spoor door haar kutje en merkte ook dat haar kutje al vochtig was geworden. Zo snel had ik nog maar weinig meegemaakt en al kussend dreef ik mijn snikkel een stukje haar kut in. Sanne moest wel even wennen aan mijn dikke lul, maar eenmaal binnen met de eikel leek ook de rest van mijn knuppel ruim naar binnen te kunnen en prima te passen. Langzaam bewoog ik die snikkel in en uit haar lichaam, bleef haar kussen en ik voelde de handen van Sanne op mijn rug en billen, me tegen zich aan trekkend en meebewegend in mijn cadans. Ik steunde wat op mijn ellenbogen en had tegelijk Sannes schouders vast, de klassieke missionarispositie, en beukte er nu lustig op los. Sannes mond, die ik nog steeds vol passie kuste, leek even heet als haar kut en het duurde niet al te lang voor ik mijn lading zaad door mijn snikkel voelde racen en spoot alles diep in Sannes kut. Dit was een quicky, maar wel een van de lekkerste ooit! Ik was van Sanne afgerold en lag naast haar en we kwamen terug op de gebeurtenissen van de voorgaande dag. Recapitulerend was ze nu blij dat het gebeurd was en van die idioot af was, maar toch leek haar nog wel iets dwars te zitten, dus vroeg ik haar wat dat was. "Mijn hele situatie eigenlijk, Ben, ik moet mijn hele leven opnieuw gaan inrichten, vraag me af of ik hier moet blijven wonen, of dat ik terug kan naar mijn roots in Heemskerk, of het allemaal met mijn werk als vertaalster passend te maken is, er zijn veel zaken waar ik me op moet gaan heroriënteren." Ik vroeg haar of ze dat zelfstandig wilde gaan doen, of daarin voor mij een plek was, maar daar kreeg ik eigenlijk geen bevestiging op. Ik voorzag dat een binding met Sanne er niet echt inzat. Als iemand op een manier als Sanne de dag ervoor eigenlijk alles in elkaar ziet donderen waar ze wellicht ooit warme gevoelens voor had, dan kon ik me dat ook wel weer voorstellen. Ik vroeg haar of ze financieel nog besluiten moest nemen, een eventuele bankrekening die ze beiden gezamenlijk hadden nog gescheiden moest gaan worden. Daar had ze nog helemaal niet aan gedacht en ze werd op slag zenuwachtig van die vraag. "Ik moet actie gaan ondernemen, Ben. Als ik nu niks regel ben ik straks de pineut!" Voor mij was dat een duidelijk signaal om aanstalten te maken haar haar eigen zaakjes te gaan laten regelen, dus ik kleedde me snel aan en vertrok zonder ontbijt. Ik zei nog tegen Sanne 'de kop er goed bij te houden' en dat ze me natuurlijk altijd kon bellen. Daarna was ik vertrokken.
Ik heb nooit meer iets van Sanne vernomen, haar ook nooit meer gezien. Nog één keer zag ik haar op een foto, op de datingsite Lexa. Daar schreef ze woonachtig te zijn in Castricum. Kennelijk had ze de move naar haar roots gemaakt.
Dat was wel zo ongeveer het einde van alle commotie in die kroeg, die nu praktisch leeg was, op ons drieën na, en nog enkele bezoekers. Ik zat nog steeds naast de vrouw en zag dat ze toch behoorlijk door de drank en het gebeurde aangeslagen was. Ik wist inmiddels dat ze Sanne heette en het leek me het beste haar uit die kroeg te halen. Ik stelde haar voor dat ze zich even kort kon opfrissen en dan met mij mee naar huis kon, om daar wat verder bij te komen. Ze vroeg of ik ver weg woonde, voor mij een teken dat het de goede kant met haar opging en ik zei haar 'om de hoek' te wonen. Even later was ze weer redelijk toonbaar, ze rekende af voor haar en haar 'vriend' en ik deed hetzelfde voor mij. Daarna groette ik de bardame en we vertrokken. Tweehonderd meter verderop waren we bij mijn huis en ze kwam met me naar binnen. Ik wees haar de weg naar boven, adviseerde haar even een douche te pakken, handdoeken lagen in het badmeubel en sprak uit dat ik hoopte dat ze daar van op zou knappen. Ze glimlachte even en liep naar boven.
Na verloop van tijd kwam ze weer naar beneden, leek helemaal opgeknapt en kwam naast me op de bank zitten. Ze bedankte me voor de manier waarop ik had ingegrepen en vertelde me ook dat dit niet de eerste keer geweest was dat ze een paar klappen had gehad. Maar ze had nu voor zichzelf besloten dat ze hem haar huis uit zou knikkeren. Het huis waar ze woonde was haar eigendom en stond in het kleinste stadje van Nederland, onder de rook van Doesburg. waar ik destijds woonde. Ik vroeg haar of ze zelf thuis kon komen, maar dat was niet het geval, vreesde ze. Haar 'vriend' had wel een auto, maar liet haar nooit rijden. Bovendien wist ze niet of-ie al vrijgelaten zou zijn en al naar huis onderweg was. Dus ik bood aan haar met mijn auto naar huis te brengen en te zorgen dat als die 'vriend' thuis zou komen dat hij haar niets zou aandoen, maar alleen zijn eigen spullen zou mogen pakken en dan direct vertrekken. Daarin stemde Sanne toe. Het was nu achterin de middag, dus we vertrokken meteen. Aangekomen in Bronkhorst liet ze me binnen in haar verbouwde boerderijtje en checkte even of die 'vriend' al was geweest. Dat bleek niet het geval. Ze relaxte daardoor niet echt, zag er tegenop met die man geconfronteerd te worden, maar ik verzekerde haar dat ik zo lang zou blijven tot alles van hem haar huis uit was.
Anderhalf uur later, we hadden het ons gemakkelijk gemaakt rond de open haard in haar huis, kwam de 'vriend' aangereden. Sanne zag ik verbleken en even later kwam-ie binnen. "Wat mot jij hier?" vroeg-ie me en ik antwoordde: "Protectie aan Sanne geven en toezien dat jij vertrekt, nu." Sanne eiste haar sleutels op en voegde hem toe dat ze hem nooit meer wilde zien. Hij knikte zonder wat te zeggen, gaf de sleutels en liep naar het achterhuis, met daarin kennelijk de gezamenlijke slaapkamer. Een half uur later had-ie al z'n spullen verzameld en maakte aanstalten te vertrekken. Geen enkel excuus, geen enkele vorm van spijt, niks. Zonder wat te zeggen vertrok-ie.
Kort daarna, Sanne was bezig wat te eten te maken, belde iemand naar Sanne. Kennelijk een familielid van de 'vriend'. Ze vertelde kort wat er die middag gebeurd was en dat ze hem eruit had geknikkerd en ze besloot het gesprek met: "Hij is familie van jou, Ria, niet van mij. Ik heb hem eruit geknikkerd en hij komt er NOOIT meer in. Ik weet dat jij nu met hem opgescheept zit, maar vanmiddag was voor mij de druppel, oké? Ja, Ajuu!" Ze leek opgelucht en blij dat het 'probleem' nu voor haar opgelost was. Een half uur later stond er een heerlijke Lasagne op tafel. We hadden allebei honger, dronken water in plaats van wijn erbij -we hadden beide het gevoel die middag voldoende gedronken te hebben- en hadden een uiterst aangename avond. Op mijn vraag of ze het vertrouwde de nacht alleen door te brengen schudde Sanne heftig 'nee'. Ze zei dat ze me graag in de buurt wilde hebben en ze wel een logeerkamertje had. Natuurlijk stemde ik toe die nacht bij haar onder hetzelfde dak te blijven. Ze maakte het bed op in dat logeerkamertje en rond middernacht trokken we ons in onze slaapvertrekken terug. Voor de zekerheid liet ik de deur openstaan en was binnen vijf minuten vertrokken, de slaap had me vrijwel direct te pakken.
De volgende ochtend, nog erg vroeg en nauwelijks licht, werd ik wakker omdat ik het gevoel had dat er iemand naar me keek. Ik draaide me om richring slaapkamerdeur en zag Sanne staan, leunend tegen een deurpost. Ze droeg een doorschijnend soort nachthemdje en dat leek alles te zijn. De contouren van haar lekkere lijf kon ik goed zien. Ik zei 'Goeiemorgen, Sanne' en kreeg dezelfde groet terug 'Goeiemorgen, Ben'. Ze stond wat te draaien in die deurpost en ik vroeg haar of ze niet bang was een koutje op te lopen. "Ik ben een sensuele vrouw, Ben, dat betekent dat ik het snel koud, maar ook snel warm heb. Nu voel ik kou, maar ik wil warmte." Ik vatte dat op als een uitnodiging in haar slaapkamer en sloeg het dekbed opzij en stapte uit bed, natuurlijk zoals altijd met een flink dikke ochtendlul, die brutaal tegen de elastische band van mijn onderbroek prikte. Sanne zag het direct en glimlachte, draaide zich om en liep terug naar haar slaapkamer, met mij in haar kielzog. Daar aangekomen kroop Sanne onder het dekbed, inmiddels bloot, en keek verlangend naar mij, terwijl ik mijn onderbroek uittrok. Mijn stijve lul kletste nu tegen mijn buik en ik zei tegen Sanne: "Effe pissen". Mij lukt dat meestal maar slecht, pissen met een stijve, maar uiteindelijk loosde ik toch al het water en keerde terug naar Sannes slaapkamer. Ze lag achterover en keek me aan. Haar geweldig grote tieten met de grote donkere tepelhoven, het leken wel uiteinden van een mortierwerper, wezen in mijn richting en door geraffineerde steun van haar armen nog groter dan ze al waren. Ik stapte in het bed en zei dat ze de mooiste vrouw was die ik in tijden had gezien. Ze rolde naar me toe, ik voelde die twee jitsers van tieten tegen me aan en greep Sanne, over haar dijen heen, met één hand bij haar kont. Een mooie, ronde kont. Ik boog me naar haar toe en kuste haar vol op haar mond. Haar tong flitste mijn mond in en ik voelde haar tong diep in mijn mond, langs mijn tanden en ik deed hetzelfde bij Sanne. Ik had één been tussen de benen van Sanne gewurmd en voelde met dat dijbeen dat tegen Sannes kut rustte hoe heet Sannes kut al was. Met mijn linkerhand op één van de tieten van Sanne, haar fel kussend, mijn been tussen haar benen, probeerde ik haar benen verder te spreiden. Sanne bewoog zichzelf al onder mijn lichaam en trok haar benen wat op en steunde zo met haar voeten op het matras, ruimte makend voor mij een plekje pal tussen haar benen te vinden. Met mijn harde lul trok ik van boven naar beneden een soort spoor door haar kutje en merkte ook dat haar kutje al vochtig was geworden. Zo snel had ik nog maar weinig meegemaakt en al kussend dreef ik mijn snikkel een stukje haar kut in. Sanne moest wel even wennen aan mijn dikke lul, maar eenmaal binnen met de eikel leek ook de rest van mijn knuppel ruim naar binnen te kunnen en prima te passen. Langzaam bewoog ik die snikkel in en uit haar lichaam, bleef haar kussen en ik voelde de handen van Sanne op mijn rug en billen, me tegen zich aan trekkend en meebewegend in mijn cadans. Ik steunde wat op mijn ellenbogen en had tegelijk Sannes schouders vast, de klassieke missionarispositie, en beukte er nu lustig op los. Sannes mond, die ik nog steeds vol passie kuste, leek even heet als haar kut en het duurde niet al te lang voor ik mijn lading zaad door mijn snikkel voelde racen en spoot alles diep in Sannes kut. Dit was een quicky, maar wel een van de lekkerste ooit! Ik was van Sanne afgerold en lag naast haar en we kwamen terug op de gebeurtenissen van de voorgaande dag. Recapitulerend was ze nu blij dat het gebeurd was en van die idioot af was, maar toch leek haar nog wel iets dwars te zitten, dus vroeg ik haar wat dat was. "Mijn hele situatie eigenlijk, Ben, ik moet mijn hele leven opnieuw gaan inrichten, vraag me af of ik hier moet blijven wonen, of dat ik terug kan naar mijn roots in Heemskerk, of het allemaal met mijn werk als vertaalster passend te maken is, er zijn veel zaken waar ik me op moet gaan heroriënteren." Ik vroeg haar of ze dat zelfstandig wilde gaan doen, of daarin voor mij een plek was, maar daar kreeg ik eigenlijk geen bevestiging op. Ik voorzag dat een binding met Sanne er niet echt inzat. Als iemand op een manier als Sanne de dag ervoor eigenlijk alles in elkaar ziet donderen waar ze wellicht ooit warme gevoelens voor had, dan kon ik me dat ook wel weer voorstellen. Ik vroeg haar of ze financieel nog besluiten moest nemen, een eventuele bankrekening die ze beiden gezamenlijk hadden nog gescheiden moest gaan worden. Daar had ze nog helemaal niet aan gedacht en ze werd op slag zenuwachtig van die vraag. "Ik moet actie gaan ondernemen, Ben. Als ik nu niks regel ben ik straks de pineut!" Voor mij was dat een duidelijk signaal om aanstalten te maken haar haar eigen zaakjes te gaan laten regelen, dus ik kleedde me snel aan en vertrok zonder ontbijt. Ik zei nog tegen Sanne 'de kop er goed bij te houden' en dat ze me natuurlijk altijd kon bellen. Daarna was ik vertrokken.
Ik heb nooit meer iets van Sanne vernomen, haar ook nooit meer gezien. Nog één keer zag ik haar op een foto, op de datingsite Lexa. Daar schreef ze woonachtig te zijn in Castricum. Kennelijk had ze de move naar haar roots gemaakt.
1 年 前
